یک عکس، یک روایت
روزی که نواب گفت: به جدم قسم با همین لباس به شهادت خواهم رسید!
محمدرضا کائینی نوشت: از جمله خصال شهید سید مجتبی نواب صفوی رهبر فدائیان اسلام، علاقه‌اش به لباس روحانیت بود. هماره آن را "کسوت سیادت" خویش می‌نامید و هیچگاه در مجامع عمومی بدون آن ظاهر نشد. هر چند در پوشش این لباس، ابتکاراتی نیز داشت. مثلا: به گونه‌ای خاص عمامه می‌بست و گاه از پارچه سبز، برای دستار خویش استفاده می‌کرد و در مواقعی نیز، کفش بنددار می‌پوشید که به راحتی بتواند حرکت کند و حتی بگریزد!
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ محمدرضا کائینی محقق و تاریخ پژوه با انتشار عکس کمتر دیده شده از شهید سید مجتبی نواب صفوی در صفحات مجازی خود نوشت: از جمله خصال شهید سید مجتبی نواب صفوی رهبر فدائیان اسلام، علاقه‌اش به لباس روحانیت بود. هماره آن را "کسوت سیادت" خویش می‌نامید و هیچگاه در مجامع عمومی بدون آن ظاهر نشد. هر چند در پوشش این لباس، ابتکاراتی نیز داشت. مثلا: به گونه‌ای خاص عمامه می‌بست و گاه از پارچه سبز، برای دستار خویش استفاده می‌کرد و در مواقعی نیز، کفش بنددار می‌پوشید که به راحتی بتواند حرکت کند و حتی بگریزد!
القصه، پس از دستگیری او در آذرماه سی و چهار، از اولین دستورات فرماندار نظامی تهران این بود که لباس روحانی‌اش را بستانند و به جای آن پالتویی به برش کنند! احتمالا به قصد تحقیر وی، یا عدم برانگیختن حساسیت روحانیت. در آغازین روز از دادگاه بدوی، هنگامی که نواب پا به محلِّ آن نهاد و عکاسان مطبوعات را دید، بلافاصله شال خویش را از کمر باز کرد و خواست تا آن را به سر ببندد. در همین حین عکاس روزنامه اطلاعات، به ثبت لحظه مبادرت کرد.
بلافاصله یکی از افسران حاضر، به سوی او رفت و به جبر، شال را از دستش درآورد! نواب اما به خروش آمد که: "به جدم قسم، با همین لباس به شهادت خواهم رسید!" دیری نپائید که آرزوی او محقق گشت و در نیمه شب ظلمانی بیست و ششم دی ماه، به عنوان خواسته پیش از اجرای حکم، جامه‌اش را طلب کرد که با آن به دیدار حق نائل شود. آنان که در آن لحظات، او را دیده‌اند، شادی‌اش را از بازستاندن لباس روحانی، به تاریخ سپرده‌اند!
این شمه‌ای از حالات و مقامات رهبری شجاع و پرصلابت بود، که در بی‌ثباتی فرهنگی و سیاسی ایران، در دهه بیست و نیمه اول دهه سی، شعار: "همه کار و همه چیز، تنها برای خدا" را سر داد! روحش شاد و یادش گرامی باد.
