بررسی عملكرد و كاركرد موشك بالستیك شهاب+ تصاویر

پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی؛ جنگ كه تمام می‌شود، تیم موشكی ایران كه حالا دیگر آب دیده و كارآزموده شده بودند، باید  ایده‌ای بزرگ را عملیاتی می‌كردند، یعنی ساخت موشكی بالستیك و دوربرد.

از آنجایی كه در بهترین حالت، ایران فقط در دوران جنگ تعداد اندكی موشك بالستیك اسكاد بی با بردی حدود 300 كیلومتر داشت؛ این، كار را برای حسن طهرانی مقدم فرمانده یگان موشكی سپاه پاسداران كمی سخت می‌كرد چرا كه هیچ الگویی غیر از یك موشك ساخت شوروی پیش رو نداشت.

اما با این وجود، او و تیم زبده و جوانش كه حالا دیگر با گذشت بیش از 5 سال متخصص موشكی شده بودند، نا امید نشده و كار را آغاز می‌كنند تا اولا جای خالی ذخایر موشك‌های اسكادبی را پر كنند و ثانیا با تولید موشكی میان برد و بالستیك، در جهت تحقق آرزویی بزرگی گام بردارند.

هدف تیم موشكی آن روز ایران، دستیابی به بردی بود كه بتوان با آن مركزشهرهای مختلف اسرائیلی را هدف قرار داد و این كاری  بس بزرگ اما شدنی بود.

كار از همان اوایل دهه 70 آغاز شد و تیم موشكی سپاه توانست موشك شهاب 1 و شهاب 2 را با الگوگیری از موشك‌های بالستیك اسكادبی ولی با بردی بیشتر بسازد.

این خبر در آن دوران بسیار سر و صدا كرد اما هنوز كار اصلی باقی مانده بود و حسن طهرانی مقدم و تیمش نتوانسته بودند به برد هدف یعنی بیش از 1150 كیلومتر دست یابند.

موشك‌های بالستیك شهاب 1 و شهاب 2  كه با الگوگیری از موشك بالستیك اسكاد بی ساخته شده بودند، به ترتیب حدود 300 و 500 كیلومتر برد داشتند اما در اواخر دهه 70 و بعد از نزدیك به یك دهه تلاش و كوشش در صنعت ساخت و تولید موشك و راكت، نخستین نمونه از موشك بالستیك میان برد شهاب 3 با بردی حدود 1150 كیلومتر در سال 1377 رونمایی و با موفیقت تست شد.

این اولین نمونه از موشك‌های میان برد ایران و سكوی پرش صنایع موشكی كشورمان در عرصه تولید و ساخت موشك‌های بالستیك بود و همین امر موجب شد كه دشمنان و به خصوص رژیم صهیونیستی به فكر چاره‌ای برای مقابله بیفتند.

آنها در این راستا و پس از رونمایی از نمونه‌های جدید موشك شهاب 3، تصمیم گرفتند كه با كمك بیش از 130 شركت و موسسه آمریكایی سامانه دفاعی موشكی آرو 2 (Arrow 2 anti missile defense) را با هدف مقابله با بالستیك‌های شهاب 3 بسازند. این سامانه قرار بود كه همزمان با 30 موشك، موشك هدف كه همان نمونه موشك شهاب 3 ایران بود، را رهگیری و منهدم كند.

اما امروز با گذشت حدود 6 سال از اولین تست سامانه بالستیك‌زن آرو 2، این سامانه همچنان در مقابل موشكی كه بر اساس فرضیات موشك بالستیك شهاب 3 ساخته شده است، ناكام عمل كرده است.

موشك‌های شهاب 1، شهاب 2 و شهاب 3 همگی از قابلیت استفاده از سوخت مایع برخوردار هستند و ماموریت زمین به زمین خود را در بردهای مختلف از روی لانچرهای متحرك انجام می‌دهند.

موشك شهاب 3 در این بین با برد 1150 كیلومتری، طول 15متر (حدود 4 متر بیشتر از شهاب2)، وزن مسلح 15 تنی و وزن سرجنگی 670 كیلوگرمی و تك مرحله‌ای، جزو بهترین و البته مشهورترین موشك ­های بالستیك ایران به شمار می رود.

این موشك قابلیت حمل كلاهك‌های مختلف را دارد. در آخرین نمونه، موشك شهاب 3 به كلاهك‌های بارانی مجهز شده و قادر است  اهداف پهن شده در نقاط مختلف را با دقت و توان بالا هدف قرار دهد.

كلاهك‌های بارانی می توانند حجم انبوهی از ادوات و مواضع پهن شده دشمن را با رهاسازی انبوهی از بمب‌های كوچك، منهدم كرده و آسیب جدی به آنها وارد كنند.

از سوی دیگر، شهاب 3 با ارتقاء در برد و عملكردهایی كه در سال‌های اخیر داشته است، امروز به راحتی می‌تواند مراكز حیاتی و حساس رژیم صهیونیستی در شهرها و نقاط مختلف سرزمین­ های اشغالی فلسطین را با دقت بالا هدف قرار داده و منهدم كند.