پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی؛ حجت‌الاسلام والسلمین علی اكبر ناطق نوری در كتاب خاطراتش كه توسط مركز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، می‌گوید: به دنبال درگیری های مختلف از طرف بنی صدر با نیروهای خط امام و كوتاهی وی كه منجر به عزل بنی صدر از فرماندهی كل قوا از ناحیه حضرت امام(ره) شد، مجلس طرح عدم كفایت سیاسی رییس جمهوری را در دستور كار خود قرار داد و نامه ای خطاب به رییس مجلس با 120 امضای نمایندگان، مبنی بر عدم كفایت سیاسی رییس جمهور تنظیم شد؛ آقای دكتر زرگر نقش زیادی داشت، مردم همه این ایام اطراف مجلس تظاهرات می كردند و خواهان بركناری بنی صدر بودند و فشار زیادی روی ما بود. تا این كه روز 31 خرداد 1360، جلسه علنی مجلس تشكیل شد.
دستور كار مجلس رسیدگی به استیضاح بنی صدر بود. مجلس یكپارچه بود، فقط عده ای از نهضت آزادی و چندتا از طرفداران بنی صدر از او جانبداری می كردند. مجلس خیلی شلوغ بود تا اینكه معین فر (از حامیان بنی صدر)پشت تریبون رفت و به دفاع از بنی صدر پرداخت و البته خیلی تند و بد صحبت كرد. سپس نطقش را به منزله اعتراض پاره كرد و نشست.
رادیو هم این مراسم را به طور مستقیم پخش می كرد. پس از رای گیری نهایی، 177 نفر موافق عزل بنی صدر یك نفر مخالف و دوازده نفر هم ممتنع رای دادند. آقای معین فر می خواست از مجلس بیرون برود اما می ترسید كه مردم او را بگیرند و تكه بزرگ او گوششش باشد.
آقای یارمحمدی آمد با من صحبت كرد كه چكار كنیم . اگر معین فر بیرون برود و مردم او را بكشند، بد می شود ...گفتم:"عیبی ندارد." محافظم را صدا كردم و گفتم:"همراه ماشین زرهی معین فر را تحت مراقبت به منزلش می رسانید كه كسی به ایشان آسیب نرساند. وقتی كه در منزلش را بست آن موقع برمی گردی."
