پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ مصطفی فیض، از محققان و نویسندگان مرکز اسناد انقلاب اسلامی دار فانی را وداع گفت. کتاب‌های "حال اهل درد"، "توصیف خاکیان از آفتاب" و "چراغ عجم" از جمله آثاری است که به قلم این نویسنده توانا در مرکز اسناد انقلاب اسلامی تدوین و تالیف شده است.
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی ضمن تسلیت به مناسبت درگذشت مصطفی فیض، گفتگوی این نویسنده توانمند با این پایگاه را بازنشر می‌دهد.
مصطفی فیض، تدوینگر كتاب خاطرات استاد حمید سبزواری با عنوان "حال اهل درد" در گفتگو با "پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی" با اشاره به ارادت و علاقه شدید استاد حمید سبزواری به مقام معظم رهبری گفت: استاد سبزواری ارادت خاصی به مقام معظم رهبری داشت كه یك نمونه‌اش را در شعری كه در جریان ترورمقام معظم رهبری سروده بود می‌بینیم كه استاد آن شعر را با این ابیات شروع كردند:
ای جان جراحتی كه تو را بر تن آمده/تنها نه بر تن تو به جان من آمده
نبود شگفت گر ره روشنگران زنند/خفاش خصم صبحگه روشن آمده...
فیض افزود: علاوه بر این، پس از رحلت امام خمینی(ره) نیز استاد سبزواری شعری تحت عنوان "به جای امام(ره)" برای مقام معظم رهبری سرود.
مولف كتاب "حال اهل درد" درباره آشنایی استاد حمید سبزواری با موسیقی نیز اظهار داشت: حمید سبزواری با موسیقی آشنا بود و همواره حین سرودن شعر، آن را به شكل سرود و با ضرب و ریتم زمزمه می‌كرد. مثلا به یاد دارم كه استاد سبزواری سرود "دشمن بداند ما..." را خودش اجرا می‌كرد. این نشان دهنده تسلط استاد بر موسیقی و سرود بود.
فیض در مورد خصوصیات اخلاقی پدر شعر انقلاب گفت: در خانه استاد حمید سبزواری به روی همه باز بود. خانه با صفایی داشت و دائم زنگ این خانه زده می‌شد. جالب این بود كه اهل خانه و خود استاد سبزواری حوصله بالایی داشتند و بسیار مهمان‌نواز بودند. خود من اوقات مختلف روز خدمت استاد می‌رسیدم و ساعت‌ها باحوصله فراوان و بدون خستگی با من صحبت می‌كردند.
وی افزود: یكی از نكات مثبت خصوصیات اخلاقی استاد سبزواری كه برای من بسیار جالب بود نحوه برخورد وی با اطرافیان بود. به عنوان مثال در دوران بیماری او مداوای اشتباهی صورت گرفت كه باعث كبودی انگشت سبابه او شد و در نهایت به قطع آن انگشت كه خصوصا برای نوشتن و قلم به دست گرفتن بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد شد. از آن به بعد در دستخط استاد یك لرزشی به وجود آمد. نكته جالب نحوه برخورد استاد حمید سبزواری با پرستاران و دكترهای آن بیمارستان بود كه با تجویز داروی اشتباه موجب قطع انگشت او شده بودند. استاد سبزواری با آنان بسیار مهربانانه و با سعه صدر رفتار كرد و حتی شعری در تقدیر از آنها سروده و به آنان تقدیم كرد. این منش استاد سبزواری برای من بسیار جالب بود.
