آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی، فرزند حاج سید احمد در سال 1308 شمسی در محله نوغان مشهد در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. دروس اولیه را در زادگاه خویش و ادبیات عرب را در محضر مرحوم ادیب نیشابوری و منطق و اصول را در نزد اساتیدی چون شیخ کاظم دامغانی، حاج شیخ هاشم قزوینی و حاج شیخ مجتبی قزوینی آموخت. در سال 1323 برای ادامه تحصیل راهی قم شد و محضر مرحوم آیت‌الله بروجردی و امام خمینی را درک کرد و به درجه اجتهاد رسید.
شهید آیت الله سعیدی در کنار تحصیل و تدریس، از منبر و ارشاد و هدایت مردم غافل نبود و در داخل و خارج از کشور، به دستور آیت‌الله بروجردی به منبر می‌رفت. با آغاز نهضت روحانیت، آیت‌الله سعیدی در صف مقدم بود و در طی مبارزات سه ساله (1340ـ1343) چندین بار دستگیر و ممنوع المنبر شد.
در موضوع کاپیتولاسیون علیه مستشاران امریکایی فعالیت کرد و با درک مقاصد و اهداف امام، به ترویج اندیشه سیاسی او پرداخت. در سفری به کویت علیه رژیم پهلوی و سلطه امریکا و صهیونیسم در ایران به افشاگری پرداخت و بخصوص در نجف، علمای اسلام را نسبت به موضوع توجیه کرد.
با تبعید امام به ترکیه، ایشان در نجف و کربلا از نقش امام در رشد سیاسی جامعه و حمایت از اسلام و مسلمین سخنرانی می‌کرد. پس از بازگشت به قم، به دعوت عده‌ای از مؤمنین جنوب شرقی تهران، به مسجد موسی بن جعفر(ع) آمد و پایگاهی قوی علیه رژیم شاه ساخت. جذب جوانان و طرح مسائل اصولی، گرفتن رهنمودها، کمک به فلسطینی‌ها، آن هم در جو خفقان مبارزه علیه سرمایه‌داران و سرمایه‌گذاری اسرائیل و امریکا در ایران، باعث دستگیری و شکنجه فراوان او در سال 1349 گردید. سرانجام این عالم مجاهد در تاریخ 20 خرداد 1349 در زیر شدیدترین شکنجه‌ها به شهادت رسید.
