پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ اوضاع اقتصادی ایران در دوران پهلوی ناامیدکننده بود. شاه با وجود برنامه‌های طولانی مدت، اقتصاد را به نابودی کشانده بود. برای تصویرسازی دقیق‌تر، بیایید کمی از خاطرات فریدون هویدا، از درباریان آن دوران را بخوانیم.
هویدا می‌گوید: «در سال 1356 یک سال پس از آغاز نخست‌وزیری آموزگار، وضع اقتصادی کشور به جایی رسید که امور تجاری به حال توقف درآمد، میزان سرمایه‌گذاری‌ها به صورتی فاجعه آمیز افت کرد و مسائل و مشکلات اجتماعی به شکلی وخیم ظاهر شد.
او درباره اوضاع ایران در سال 57 هم می‌گوید: «اوایل آذر سال 1357، با گذشت حدود سه ماه از آغاز ناآرامی‌ها و اعتصاب‌ها، اقتصاد کشور رو به سوی فلج کامل گذارده بود. عملیات بانکی به شکلی پراکنده انجام می‌گرفت و کمبود نقدینه، در همه جا احساس می‌شد.
کالاهای وارداتی که اکثر آن‌ها فاسد شدنی بود به خاطر اعتصاب کارگران و کارمندان گمرک، در مبادی ورودی و مرزها روی هم انباشته شده بود. در کارخانجات عمدتاً حالت کم کاری وجود داشت. کارمندان دولت، اگر در ادارات حاضر می‌شدند، معمولاً دست روی دست می‌گذاشتند و کاری انجام نمی‌دادند و همراه با این مسائل، ثروتمندان هم کماکان به خارج کردن پول‌های خود از کشور مشغول بودند.»
منبع: 53 سال عصر پهلوی به روایت دربار؛ ص، 71 و 72
