پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آیت‌الله سید محمدهادی میلانی در سال 1354 در سن 82 سالگی
دار فانی را وداع گفت.
وی از نظر فقاهت، شرافت و وارستگی
از برترین خاندان و در پرهیزکاری و بزرگی مثال زندنی بود. آیت‌الله
میلانی از مراجع و اساتید بنام حوزوی بود که توانسته بود در طول حیات علمی خود
شاگردان ممتازی تربیت کند.
یکی از شگردهای جالب توجه آیت‌الله
میلانی در امر خدمت رسانی اجتماعی؛ اعزام مستمر طلاب به روستاهای اطراف مشهد و به‌طور
کلی خراسان بود. هرچند اين اقدام در راستای ارشاد و تبليغ احکام اسلام تلقی می‌شد،
ولی طلاب اعزامی وظيفه داشتند که مشکلات روستاييان را اعم از کمبود حمام، مسجد و
غيره به اطلاع او برسانند. وانگهی همان آموزه‌های ديني هم که از طرف طلاب تبليغ می‌شد،
سرشار از اصول و مناسبات اجتماعي بود. آيت‌الله ميلانی اعتقاد داشت: «در روزگاری
که فساد و بی‌دينی در همه جای عالم پا گرفته، نبايد طلاب، ايام تعطيل را در حجره‌های
مدارس سپری کنند».
حجت‌الاسلام دعاگو، يکي از شاگردان مدارس آيت‌الله
ميلاني و از طلاب اعزامی به روستاها نقل می‌کند: «معمولاً سفرهای تبليغی عصر
چهارشنبه شروع و تا صبح شنبه ادامه می‌يافت و آقای دِهشت از طرف آیت‌الله ميلانی،
هماهنگ‌کننده‌ی اين برنامه بود.
باقر پيرنيا، استاندار و نايب‌التوليه‌ی
آستان قدس رضوی در سال‌های 1346ـ1350 که روابط نزديكی با آيت‌الله ميلانی در
دوران مسئوليتش داشت، نقل مي‌کند: «برنامه‌ی اعزام طلاب به روستاها به‌خصوص در
ايام محرم، صفر و رمضان و همچنين روزهای تعطيلی حوزه، چنان رونق گرفت که بعد از
مدت کوتاهی، آیت‌الله با انبوه درخواست‌های روستاييان برای اعزام طلاب مواجه
گرديد. او با اشاره به اهميت اجتماعی اين فعاليت‌ها، تأکيد می‌کند طلاب اعزامی
در رواج اصول صداقت، برابری، امانت، همياری و پيشرفت روستاها تلاش می‌کردند».
منبع:
کتاب «آيت‌الله‌العظمی سيدمحمدهادی ميلانی
به روايت اسناد»؛ مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
