پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ تاثیر و نقش آیت‌الله محمد یزدی به عنوان یکی از روحانیون مجاهد و مبارز علیه رژیم پهلوی باعث شده بود که وی زیر ذره‌بین رژیم و ساواک قرار گیرد و مانع فعالیت‌های آن بشوند. از این رو در ادامه با گریزی به خاطرات حمید آستی یکی از مبارزین انقلاب در دزفول به حساسیت و ممانعت ساواک نسبت به حضور آیت‌الله یزدی در آنجا پرداخته شده است.
حمید آستی می‌گوید: با تلاش شیخ عبدالحسین سبحانی و یاران او زمینه‌ی حضور اساتید برجسته در دزفول مضاعف گردید، در همین راستا شهید سبحانی در سال 1349 از آیت‌الله یزدی جهت سخنرانی در دزفول دعوت به عمل آورد که مورد موافقت ایشان قرار گرفت. اما پس از تجمع مردم و ساعت‌ها انتظار مشخص شد که سازمان ساواک قم با عزیمت آیت‌الله یزدی به دزفول مخالفت نموده است.
از این رو شیخ عبدالحسین بلادرنگ خود بر بلندای منبر رفت و با صدای غرّا پس از حمد و ثنای خداوند سبحـان و سلام و صلوات بـر پیـامبر مکرم اسلام صلی‌الله علی و الـه گفت: کفش کهنه در بیایـان نعمت است و بعد خطاب به سـاواک و وابستگان رژیم گفت: شمـا بـا عزیمت آیت‌الله یزدی به دزفول مخالفید؟ خاک عالم بر سرتان، آقای یزدی آزاد نیست برای ارشاد و هدایت مردم و بیان آیات الهی به دزفول عزیمت کند و در مسجد یعنی خانه خدا حاضر شود. اما فلان خواننده مبتذل بـرای رقاصی آزاد است. سخنرانی بی پرده شیخ، باعث شد تا پس از اتمام برنامه، ساواک او را احضار نماید و ضمن اعتراض به لحن تند خطاب‌های شهید سبحانی از او تقاضا کنند که هرگز بدون اطلاع ساواک به ایراد سخنرانی نپردازد به همین جهت شیخ عبدالحسین که سرنترسی داشت گفت اولین برنامه سخنـرانی من امشب پس از ادای فـریضه مغرب و عشاء در فلان مسجد برگزار می‌شود که همین صراحت لهجه آتش خشم مأمورین را بر افروخت.
