پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی- دکتر رشید جعفرپور؛ انقلاب ها مبتنی بر ارزش ها، اهداف و آرمان های بلند شکل می‌گیرند و در راستای تحقق آنها گام به گام حرکت می کنند، البته طبیعی است که در مسیر حرکت خود با موانع زیادی روبرو شوند.
انقلاب شکوهمند اسلامی ایران مبتنی بر ارزش‌ها و آرمان‌های دین مبین اسلام با شعار «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» با همت و جانفشانی ملت و هدایت و رهبری امام راحل(ره) شکل گرفته و پس از سال ها مرارت و سختی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید. از همان آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون دشمنان انقلاب با انواع دسیسه‌ها، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، علیه انقلاب اسلامی سناریوهای مختلف را برای براندازی و یا تضعیف انقلاب اسلامی در پیش گرفته‌اند. التهابات و غائله‌های مختلف پس از پیروزی انقلاب، تحمیل جنگ علیه کشور با حمایت آمریکا و ایادی استکباری به سرکردگی رژیم بعث صدام، تحمیل انواع تحریم های فلج کننده، تهاجم فرهنگی گسترده و اِعمال جنگ نرم و جنگ هوشمند علیه ملت ایران از نمونه کارهایی است که برای براندازی این نظام در دستور کار دشمنان بوده است.
از جمله کارهایی که برای سست شدن اراده مردم و نیز براندازی نظام در دستور کار دشمنان بوده و از سویی عده‌ای از فریب خوردگان داخلی هم با آنان همراهی نموده‌ا‌ند، تردیدافکنی در برخی انگاره‌های اصولی و بنیادی نظام است که گرچه این انگاره ها می‌توانست تبدیل به نقطه قوت نظام شود، اما تبدیل به چالش و بحرانی برای نظام شده بود.
انتخابات در هر نظامی زمینه حضور و پشتیبانی مردم را نسبت به نظام فراهم می‌نماید. انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران در سال 1388 به دلیل اهمیتی که داشت یکی از نقاط عطف تاریخ انقلاب اسلامی است. به عبارت دیگر این انتخابات به دلیل مشارکت حداکثری ملت، پشتوانه بسیار بالایی برای مردمسالاری دینی نظام اسلامی ایران بود.
اما بعد از این انتخابات به دلیل نفوذ دشمن و نیز همراهی برخی از جریان های سیاسی و اجتماعی با خواسته ناحق دشمنان، تبدیل به چالشی برای نظام اسلامی شد. هرچند نظام اسلامی تلاش کرد که نخبگانی که خود در تحریک مردم به اغتشاشات نقش عمده داشتند را در زیر چتر حمایتی خود نگه دارد و از آنان خواست خط خودشان را از دشمنان روشن نموده و به رای ملت تمکین کرده و در مسیر خواست دشمن حرکت ننمایند، اما فضای غبارآلوده فتنه آن سال به گونه‌ای بود که خود آنها در آتش آن فتنه گرفتار شدند و علاوه بر خود، جمعی از همسویان خویش را نیز به سوی آن کشاندند و از مسیر اصلی انقلاب منحرف شدند. تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بر مرزبندی صحیح بین اغتشاشگران و کسانی که مطالبه قانونی داشتند، به دلیل آن بود که بتواند جمعی اگر از روی غفلت در این مسیر قرار گرفته‌اند را در اردوگاه انقلاب اسلامی محفوظ نگه دارد.
مهلت چند ماهه نظام اسلامی برای تعیین مرز مشخص بین دو جریان اغتشاشگرِ قانون‌گریز و جریان مطالبه‌گرِ قانونمند، باعث شد که بسیاری از افراد با روشنگری بتوانند راه صحیح را از راه ناصواب تشخیص دهند و در مسیر انقلاب حرکت نمایند. اما در عین حال، عده ای با پشتیبانی و حمایت آمریکا و غرب همچنان در مسیر نافرمانی مدنی حرکت کردند و در ذهن خود، متاثر از انقلاب های رنگی که توسط جورج سورس -نظریه‌پرداز انقلاب‌های رنگی_ در برخی از کشورهای منطقه نتایجی را حاصل کرده بود، سودای جنبش سبز را می‌پروراندند، غافل از اینکه انقلاب اسلامی به دلیل ماهیت مردمی بودن، دینی بودن، و رهبری توسط ولی فقیه به قدری در لایه‌های اجتماعی استحکام دارد که با چنین تکانه‌های روبناییِ عارضیِ غیرمردمی به تزلزل در نیاید و راه و آرمان انقلابی خود را با قدرت و استحکام بیشتری ادامه دهد.
آنچه که انقلاب اسلامی را در همه بحران‌های این چهار دهه، با صلابت عبور داده، توکل به قدرت لایزال الهی و پشتوانه مردمی با عنصرِ محوریِ «بصیرت» است. بصیرت رمز پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی در همه این دوران‌ها است. حضور ملت تحت هدایت و روشنگری ولی فقیه زمان، در حرکت نهم دی ماه آن سال به گونه‌ای بود که همه دنیا را مجاب کرد که راه انقلاب اسلامی مشخص و مبتنی بر ارزش‌های عاشورایی است و این راه همچنان ادامه دارد.
به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی: «قوى‌ترین و آخرین ضربه را ملت در روز نهم دی و بیست و دوى بهمن وارد کرد. کار ملت ایران در بیست و دوم بهمن، کار عظیمى بود؛ نُه دى هم همین جور. یکپارچگى ملت آشکار شد. همه کسانى که در عرصه سیاسى به هر نامزدى رأى داده بودند، وقتى دیدند دشمن در صحنه است، وقتى فهمیدند اهداف پلید دشمن چیست، نسبت به آن کسانى که قبلاً به آنها خوشبین هم بودند، تجدید نظر کردند؛ فهمیدند که راه انقلاب این است، صراط مستقیم این است. در بیست و دوى بهمن، ملت همه با یک شعار وارد میدان شدند. خیلى تلاش کردند، شاید بتوانند بین ملت دودستگى ایجاد کنند؛ اما نتوانستند. و ملت ایستاد؛ این پیروزى ملت بود. از بیست و دوم خرداد تا بیست و دوم بهمن - هشت ماه - یک فصل پرافتخار و پرعبرتى براى ملت ایران بود؛ این یک درس شد. آگاهى جدیدى به وجود آمد. فصل تازه‌اى در بصیرت ملت ایران گشوده شد. این یک زمینه بسیار مهمى است. باید بر اساس این زمینه، حرکت کنیم.»
