نقد علمی از راهكارهای مناسب در مواجهه با آثار
پژوهشی در حوزههای مختلف تحقیقی است كه ضمن نشان دادن نقاط قوت و ضعف آثار
بر غنای آن میافزاید. این مسئله در حوزهی علوم انسانی و بهویژه تاریخ
بشر نمایان و محسوس است. دخالت ارزشهای فردی و گروهی در علوم انسانی سبب
میشود تا با مطالعهی برخی «برداشتها» قلب و ذهن خواننده به سمت و سویی
خاص هدایت شود. در این میان، انقلاب رویدادی است كه به جرأت میتوان آن
را مهمترین و متحولكنندهترین رخداد در عرصههای مختلف هر كشور و ملتی
بهشمار آورد. تغییرات پیدرپی و عمیق در جزئیترین مسائل جامعه و تحول
آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالا و پیچیدگی جریانها و افراد دخیل در آن
میتواند زمینههای بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد. جریانسازی
در عرصهی تاریخی از جمله مسائلی است كه اگر با نقدی منسجم و متكی به
منابع عینی و ملموس تاریخی همراه شود به احتمال زیاد از انحراف ذهنی
خواننده جلوگیری به عمل خواهد آمد. برخی از مورخان داخلی و خارجی در
بازگویی و تحلیل تاریخ انقلاب اسلامی ایران دیدگاههایی ارائه نمودهاند كه
با واقعیتهای این واقعهی عظیم همخوانی چندانی ندارد و نیازمند بررسی و
نقد علمی است. مركز اسناد انقلاب اسلامی بهعنوان مركزی تخصصی در حوزهی
تاریخ انقلاب اسلامی، در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ
انقلاب اسلامی، گام دیگری در كنار فعالیتهای پژوهشی متداول خود برداشته و
طرح بررسی و نقد آثار مكتوب دربارهی انقلاب اسلامی ایران را در دستور كار
خود قرار داده است. تاكنون شش جلد از این مجموعه منتشر شده و اینك هفتمین
كتاب مجموعهی مذكور شامل شش مقاله در نقد شش كتاب مربوط به حوزهی انقلاب
اسلامی، تقدیم علاقهمندان مطالعات انقلاب اسلامی میشود.