با سقوط صدام و اشغال آن كشور، ساختار قدرت و همچنین وضعیت
سیاسی شیعیان عراق دچار تغییر و تحول شد؛ زین پس نه تنها رژیم بعثی و در
رأس آن صدام حسین حذف شد، بلكه ساختار دولت سنیمحور نیز از بین رفت.
شیعیان به عنوان اكثریت جمعیت عراق با توسل به قواعد و شیوههای دموكراتیك
به جایگاه و قدرت مناسبی در ساختار سیاسی عراق دست یافتند و به طرز چشمگیری
به نقش مسلط و تعیینكنندهای در ساختارهای سیاسی عراق رسیدند. این برتری
تا آنجا پیش رفته است كه امروزه احزابی مانند مجلس اعلای اسلامی، حزب
الدعوه اسلامی و گروه صدر در كنار رهبران مذهبی چون آیتالله سیستانی در
ساختار سیاسی جدید عراق دارای بیشترین تأثیرگذاری هستند.