پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ تصمیم سرنوشتساز امام خمینی در 21 بهمن 1357 مبنی بر شکست حکومت نظامی منجر به خنثی شدن توطئه رژیم پهلوی و پیروزی نهایی انقلاب اسلامی شد. آیتالله فلسفی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره تصمیمگیری امام خمینی و اثرات آن اعلامیه میگوید: امام مردی بود که از ابعاد مختلف، فوقالعاده بود. یک انسان عادی نبود. از نظر روحی و معنوی و قدرت تصمیمگیری و... فوقالعاده بود.
فراموش نمیکنم موقعی که امام تازه به تهران آمده بودند، در مدرسه علوی من مکرر خدمت ایشان میرسیدم. 21 بهمن به اتفاق آقای صدوقی که از یزد آمده بود و آقای طالقانی و دیگران، در اتاق اندرونی خدمت ایشان بودیم. من عظمت فکر و نظر ایشان را آن روز بیشتر دیدم.
همه به
خاطر دارند که ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ فرماندار نظامی ساعت دو بعد از
ظهر در رادیو اعلام کرد که از ساعت چهار بعد از ظهر آمد و رفت در خیابانها به کلی
ممنوع است. وقتی این خبر را
شنیدیم، مورد شور قرار گرفت.
مرحوم آقای طالقانی که خیلی اهل سیاست بود، گفت: به
نظر میآید که مهم نباشد. گفته است مردم نیایند بیرون.
بعضی دیگر هم در اظهارنظر مردد بودند. من یکی از الهامات الهی در انقلاب اسلامی را این میدانم که امام بلافاصله دستور دادند قلم و کاغذ آوردند و اعلامیه نوشتند که دولت غیرقانونی است. فرمانداری نظامی رسمیت ندارد و اعلامیهاش هم بیارزش است. تمام مردم از زن و مرد و بزرگ و کوچک از ساعت چهار بعد از ظهر به خیابانها بریزند و نقشه خائنانه دولت را از بین ببرند.
بعد
معلوم شد که اصلا صدور اطلاعیه فرمانداری نظامی، به دستور امریکا بوده است تا
نظامیان با تانکها، و توپها و مسلسلها داخل خیابانها بیایند. حتی من از بعضی
افراد مطلع شنیدم که بنا بوده دو نقطه بهطور قطع بمباران شود: یکی منزل امام در
دبیرستان علوی، برای اینکه امام کشته شود، ولو هزاران نفر هم به قتل برسند و دیگر
مراکز حساس قم؛ ولی امام نقشه آنها را با یک اعلامیه بر هم زد.
اعلامیه امام را جوانان انقلابی و پرشور تکثیر کردند و با دوچرخه و موتورسیکلت در سراسر تهران پخش کردند و به افراد مؤثر یک نسخه دادند و به این وسیله دولت را فلج کردند. تانکها به خیابانها آمدند، اما چون مردم در خیابانها حضور داشتند هیچگونه تحرکی پیدا نکردند. بدینگونه امام نقشه آن توطئه خطرناک را خنثی نمود. این یک فکر عادی نبود. اگر امام آن تصمیم را نمیگرفت، اگر نگویم انقلاب از بین میرفت، لااقل ضربه غیرقابل جبرانی میخورد.