پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در روزهای داغ مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی ناگهان خبر اعتصاب کارگران سراسر کشور شوک بزرگی به اقتصاد رژیم پهلوی وارد آورد. این اعتصابات سرعت نهضت اسلامی را دوچندان کرد. اگر چه در ابتدا بیشتر شعارهای آنها صنفی بود اما در ماه‌های پایانی دیگر دغدغه مالی در میان نبود و بیشتر خواسته‌های آنها سیاسی بود.
در این بین کارگران کارخانه تراکتورسازی و ماشین‌سازی تبریز با پیوستن به مردم
و شرکت هر روزه در تظاهرات علیه رژیم پهلوی به گستردگی این اقدامات دامن زدند. در کتاب
نقش کارگران در انقلاب اسلامی که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده آمده است:
کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی اراک، ماشین‌سازی و تراکتورسازی تبریز نیز در
هفته‌ی دوم شهریور (11 شهریور به بعد) با خواست‌های رفاهی و صنفی دست به اعتصاب
زدند. کارگران و کارکنان ماشین‌سازی تبریز از 11 تا 16 شهریور اعتصاب کردند.
دوهزار کارگر در این اعتصاب شرکت داشتند. دولت اعتصاب را غیرقانونی اعلام کرد،
قرارداد جمعی را لغو کرد، کارخانه را تعطیل و به استخدام دوباره کارگران پرداخت.
کارگران ماشین سازی تبریز که حدود دو هزار نفر بودند، هر روز صبح به کارخانه رفته
و در کارگاه‌ها حضور می‌یافتند اما از کار کردن خودداری می‌نمودند.
کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و تراکتورسازی تبریز و اراک که جمعا حدود شش
هزار نفر بودند، در جریان اوج‌گیری اعتصاب‌ها در نیمه مهرماه دوباره اعتصاب کردند
و این‌بار خواست‌های خود را به مسائل مربوط به مدیریت، سندیکا و امور کارخانه
گسترش دادند و در اوایل آبان خواست‌های ملایم سیاسی را نیز بدان‌ها افزودند. در
این میان کارگران ماشین‌سازی اراک در واقع تنها گروهی (از طبقه کارگر) بودند که
دست به راه‌پیمایی‌های بزرگ در این دوران زدند.
علاوه بر این؛ اسناد و شواهد تاریخی نشان از آن دارد که روحانیت مبارز تبریز از
حامیان اصلی کارگران در اعتصابات بودند و مشخصاً آیت‌الله قاضی طباطبایی به کارگران این دو کارخانه بزرگ کمک مالی می‌کرد.
ساواک در گزارشی به تاریخ 27 آذر 1357 به این موضوع می‌پردازد و می‌نویسد: « برابر
اطلاع موثق آقای قاضی طباطبایی مقدار قابل توجهی پول جهت کارگران اعتصابی کارخانجات
ماشین‌سازی و تراکتورسازی به حساب کارگران در بانک بازرگانی واریز و اعتصابیون از آنها
استفاده می‌نمایند.»
