پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ اعتصابات سراسری از جمله مسائلی بود که تاثیر ویژه‌ای در روند پیروزی انقلاب اسلامی داشت به گونه‌ای که باعث شده بود اقتصاد رژیم پهلوی با مشکل مواجه شده و فلج شود. اما در این میان، برای این که مردم برای استفاده از اقلام اولیه مورد نیازشان دچار مشکل نشوند و این اعتصابات آثار منفی در زندگی مردم نداشته باشد، از سوی انقلابیون اقداماتی صورت می‌گرفت.
محمد حسین خاکساران از انقلابیون استان قزوین در کتاب خاطراتش که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است در این رابطه می‌گوید: در روزهای اوج انقلاب در قزوين، علاوه بر كارخانجات صنعتى شهر، بازار و بيش‌تر مغازه‌ها در اعتصاب بودند و اين امر گذشته از تأثيرش بر روند انقلاب، مردم را در تهيه مواد غذايى و مايحتاج روزانه، دچار مشكلاتى مى‌كرد كه بايد براى رفع اين مشكلات چاره‌اى انديشيده مى‌شد.
اولين اقدام ما توزيع نان‌هايى بود كه از مناطق روستايى اطراف فرستاده مى‌شد؛ البته بعضى از نانوايى‌هاى شهر هم پشت درهاى بسته، نان پخت مى‌كردند كه افراد خير اين نان‌ها را خريده، به طور رايگان در بين مردم پخش مى‌كردند.
براى ساير لوازم و مايحتاج زندگى نيز در جلسه‌اى كه با حضور اعضاى هيأت علميه و جمعى از تجار قزوين تشكيل شد، مقرر گرديد تجار حاضر در جلسه با سرمايه خودشان و سرمايه‌اى كه هيأت علميه از وجوهات در اختيار آنان مى‌گذاشت، ارزاق عمومى مردم مثل حبوبات و برنج و روغن و قند و شكر را خريدارى كرده، با سود ناچيزى در حدود دو، سه درصد كه در واقع هزينه حمل و نقل و بسته‌بندى بود، در اختيار ما بگذارند تا بين مردم توزيع كنيم.
روال كار هم اين‌گونه بود كه اين عزيزان شب‌ها اجناس را مى‌آوردند و ما در چند مغازه بزرگ و وسيع آن‌ها را تخليه مى‌كرديم و از دوستان و جوانان انقلابى و پرشور مى‌خواستيم كه اين اجناس را بسته‌بندى كنند تا با سهولت بيش‌ترى آن‌ها را به مردم تحويل دهيم. آنان هم از سرشب تا صبح مى‌نشستند و با گفت‌وگو و بگو و بخند، كار بسته‌بندى را به پايان مى‌رساندند. صبح، مردم به مكان‌هايى كه معين شده‌بود، مراجعه مى‌كردند و با قيمت ناچيزى اقلام مورد نيازشان را دريافت مى‌كردند.
تعدادى ديگر از جوانان هم داوطلبانه و با رغبت كامل به خانه‌هاى مردم مراجعه مى‌كردند و ظروف و گالن‌هاى خالى نفت آنان را مى‌گرفتند و در شعب نفت پر مى‌كردند و به آنان تحويل مى‌دادند. اصولا در آن ايام روحيه تعاون و همكارى فوق‌العاده‌اى ميان مردم حاكم بود و كسى در پى سود و منفعت شخصى نبود.
