پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در نخستین روزهای تهاجم رژیم بعث عراق به خاک ایران، کمبود ابزار جنگی و آذوقه یکی از مشکلات رزمندگان اسلام در جبهههای جنگ بود که بلافاصله با کمک مردم در استانهای مختلف این مشکل حل شد و بعد نیز با برنامهریزی و مدیریت جنگ، این مسئله مرتفع شد.
سردار شهید حسین همدانی، در بخشی از خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت و ضبط شده است، درباره رفع مشکلات و کمبودهای جنگ توسط مردم میگوید: یک هفته از جنگ گذشته بود که مشکل کمبود اسلحه داشتیم، در همان زمان... سه نفر، دو نفر و حتی چهار نفر با یک اسلحه که داشتیم نوبتی میجنگیدیم؛ این یکی میگفت تو خسته شدی به من بده، آن یکی خیلی خوشحال بود که فشنگ دارد، از قوطی درمیآورد و در خشاب میگذاشت، تیراندازی میکرد و ... یعنی خودش را راضی میکرد که کاری را در جنگ انجام میدهد.
یک برنامه منظم و نرمال نبود که کسی جبهه را پشتیبانی کند، اما به مرور این کمبودها با کمک مردم استانهای مختلف تا حدودی حل شد. از نظر آذوقه و پشتیبانی هر کسی به یک جایی وصل میشد، یک گروهی از بچههای مازندران آمده بودند سرپل ذهاب در همین روستای جگرمحمدلو مستقرشده بودند. اینها کل پشتیبانیشان از شهرستان آمل و بابل بود. از نان، آب، غذا و همه چیز از آنجا پشتیبانی میشد. بچههای همدان از همدان پشتیبانی میشدند، یک گروه از کرمانشاه بودند که اینها نیز از کرمانشاه حمایت میشدند و یک گروهی از خرمآباد آمده بودند که از این شهر پشتیبانی میشدند.
حجتالاسلام والمسلمین حسنی نیز در بخشی از کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، با اشاره به کمبودهای جبهه در نخستین روزهای تجاوز بعثیها، درباره کمکهای مردم ارومیه به حبهههای جنگ میگوید: من به طور مرتب با شهيد مهدى باكرى در ارتباط بودم. او مرتب با من تماس مىگرفت و نيازهاى مادى و معنوى لشكر عاشورا را با من در ميان مىگذاشت. من هم در نمازجمعه با مردم مطرح مىكردم و به کمک مردم انواع و اقسام كالاهاى خوراكى و پوشاكى تهيه و جمعآورى مىكرديم و به لشكر 31 عاشورا مىفرستاديم.