پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ رضا خان در راستای فعالیت‌های ضددینی خود دست به اجرای قانونی با عنوان "متحدالشکل کردن لباس‌ها" زد. در این میان اسناد و خاطرات متعددی درباره زمینه‌ها، پیامدها، کنش‌ها و و واکنش‌ها وجود دارد.
یکی از این اسناد، نامه رئیس مجلس شورای ملی به دفتر مخصوص شاهنشاهی است که در آن مفاد دستورالعمل اجرایی این قانون را که توسط نمایندگان وقت مجلس شورای ملی تصویب شده بود اعلان می‌دارد. این قانون پس از دو جلسه مذاکره، در 6 دی 1307 شمسی در چهار ماده به شرح زیر به تصویب مجلس فرمایشی رسید:
ماده اول – کلیه اتباع ذکور ایران که بر حسب مشاغل دولتی دارای لباس مخصوص نیستند، در داخله مملکت مکلف هستند که ملبس به لباس متحدالشکل بشوند و کلیه مستخدمین دولت اعم از قضایی و اداری مکلف هستند در موقع اشتغال به کار دولتی به لباس مخصوص قضایی یا اداری ملبس شوند و در غیر آنموقع باید به لباس متحدالشکل ملبس گردند.
ماده دوم – طبقات هشتگانه زیر از مقررات این قانون مستثنی می‌باشند:
1.مجتهدین مجاز از مراجع تقلید مسلم که اشتغال به امور روحانی داشته باشند.
2.مراجع امور شرعیه دهات و قصبات پس از برآمدن از عهده امتحانات مربوطه.
3.مفتیان اهل سنت و جماعت که از طرف دو نفر از مفتیان مسلم اهل سنت اجازه فتوا داشته باشند.
4.پیشنمازان دارای محراب.
5.محدثین که از طرف دو نفر از مجتهدین مجاز اجازه روایت داشته باشند.
6. طلاب مشتغلین به فقه و اصول که در درجه خود از عهده امتحان برآیند.
7.مدرسین فقه و اصول و حکمت الهی.
8.روحانیون ایرانیان غیر مسلم.
ماده سوم – متخلفین از این قانون در صورتی که شهرنشین باشند به جزای نقدی از یک تا پنج تومان و یا به حبس از یک تا هفت روز و در صورتی که شهرنشین نباشند به حبس از یک تا هفت روز به حکم محکمه محکوم خواهند گردید. (وجوه جرایم ماخوذه از اجرای این ماده در هر محل توسط بلدیه آنجا مخصوص تهیه لباس متحدالشکل برای مساکین آن محل خواهد بود).
