پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ پیوند مردم ایران و عراق یکی از مظاهر راهپیمایی بزرگ اربعین بوده است و این مهم از دیرباز در این مراسم قابل لمس بود. آیتالله سید حسین موسوی تبریزی که یک مرتبه به همراه آیتالله سید مصطفی خمینی در راهپیمایی اربعین حضور داشت، درباره پذیرایی مردم عراق از زوار امام حسین و ارادت آنها به امام خمینی میگوید: در نجف رسم بر این بود که در ایام اربعین حسینی جمع زیادی از علما و طلاب با پای پیاده به طرف کربلا حرکت میکنند و شب اربعین خودشان را به حرم مطهر حضرت سیدالشهدا (ع) میرسانند.
من در مدتی که نجف بودم یک بار توفیق نصیبم شد که این مسیر را با پای پیاده طی کنم و این در سال اول حضور من در نجف بود؛ زیرا در سال دوم ما اتفاقا همزمان با ایام اربعین حسینی وارد بصره شدیم و سپس از آنجا با ماشین به طرف کربلا حرکت کردیم و شب اربعین در حرم مطهر حضرت امام حسین (ع) بودیم؛ بنابراین در آن سال پیمودن این راه با پای پیاده میسر نشد؛ اما در سال اول به همراه حاج آقا مصطفی خمینی و جمعی دیگر از دوستان تصمیم گرفتیم که با پای پیاده به کربلا برویم.
فاصله نجف تا کربلا در حدود دوازده فرسنگ است که در آن زمان با اینکه جاده چندان مناسبی هم نداشت ماشینها یک ساعته این مسیر را میرفتند ولی طی این راه با پای پیاده به خاطر توقفهای زیادی که پیش میآمد تقریبا دو روز و گاهی سه روز طول میکشید.
علت توقف هم این بود که بر سر راه بعضی از سران عشایر و قبایل بزرگ عرب و صاحبان موکبها و هيأتها منازلی ساخته بودند و یا حسینیههایی با چادرهایشان برپا کرده بودند و به جهت علاقهشان به خاندان عصمت و طهارت (ع) بخصوص حضرت سیدالشهدا (ع) از زائران آن حضرت به گرمی استقبال و پذیرایی میکردند. بویژه اگر زائران از سادات و یا اهل علم بودند پذیرایی بیشتر و بهتر بود.
به هر حال ما به همراه مرحوم حاج آقا مصطفی به طرف کربلا به راه افتادیم. در بین راه وقتی به منازل این عشایر میرسیدیم به استقبال ما میآمدند و به منازلشان دعوت میکردند و وقتی متوجه میشدند که حاج آقا مصطفی علاوه بر سیادت و اهل علم بودن فرزند امام نیز هست بشدت اظهار علاقه و محبت میکردند و خیلی اصرار داشتند که ایشان چند ساعت بیشتر نزد آنها بماند و برای مردم سخن بگوید و این نشانه محبوبیت مضاعف حضرت امام در نزد مردم عراق بخصوص شیعیان بود که پس از حرکت و قیام انقلابی ایشان پدید آمده بود و چون انجام راهپیمایی و تظاهرات به عنوان حمایت مرسوم نبود مردم از راههای مختلف ارادتشان را به حضرت امام ابراز میکردند.