پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ بیعتی که در روز 19 بهمن 1357 میان بخشی از نظامیان ارتش با امام خمینی انجام گرفت، تحولی بود که نه تنها در تاریخ، بلکه در هیچ کشوری از مجموع کشورهای انقلابی اتفاق نیفتاد و آن رویداد به منزله تیر خلاص بر نیم قرن سلطنت رژیم پهلوی در ایران بود.
در همین زمینه حجت‌الاسلام والمسلمین سید محسن موسوی‌فرد(کاشانی) در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است به بیعت ارتش با امام و انقلاب می‌پردازد.
حجت‌الاسلام موسوی‌فرد بر این باور است که؛ بدنه ارتش، از مردم پاک و متدین تشکیل شده بود و در آن انسان‌هایی با فطرت پاک وجود داشتند. ارتش ایران از خارجی‌ها متشکل نشده بود، کسانی که در ارتش ایران مشغول بودند در دامن زنانی بزرگ شده بودند که در مساجد و حسینیه‌ها پای روضه امام حسین (ع) نشسته بودند. آنها هم خودشان و هم پدر و مادرانشان، بچه مسلمان و مذهبی بودند. بسیاری از آنها حتی قبل از اینکه ارتش رسماً طرفداری خود از امام و انقلاب اسلامی را اعلام نماید با انقلابیون هماهنگ بودند.
**تکثیر اعلامیه‌های حضرت امام در نیروی هوایی**
حجت‌الاسلام موسوی‌فرد درباره روحیه معنوی و حرکت‌های انقلابی ارتشیها می‌گوید: برخی از ارتشیها با لباس مبدل پیش من می‌آمدند و برنامه‌های رژیم را برملا می‌کردند. مثلا می‌آمدند و می‌گفتند که فردا چندین دستگاه تانک و ریوی ارتش پر از سرباز قرار است برای سرکوبی مردم وارد تهران شود و اجازه می‌خواستند که ماشین‌ها و تانک‌ها را دستکاری کنند و از کار بیندازند. امام این ملت را و این ارتش را می‌شناخت. در ارتش کسانی بودند که وجوهات شرعی خود را به نجف برای امام می‌فرستادند. وقتی در مسجد آقای امامی کاشانی منبر می‌رفتم، تعداد زیادی از پرسنل نیروی هوایی برای شنیدن سخنان ما به مسجد می‌آمدند و بعد که با آنها بیشتر آشنا شدیم، اعلامیه‌های حضرت امام را از داخل خود نیروی هوایی تکثیر و منتشر می‌نمودیم.
کسانی که در جریان انقلاب به روی مردم آتش گشودند، افراد مزدور، خائن و سرسپرده بودند. در مقابل آنها افرادی در ارتش بودند که نافرمانی می‌کردند و به طرف مردم تیراندازی نمی‌کردند.
**خطاب امام به نظامیان برای پیوستن آنها به ملت و انقلاب**
حجت‌الاسلام موسوی‌فرد درباره شناخت امام نسبت به ارتشیها می‌گوید؛ ارتشیها معمولا روی دو چیز خیلی حساس‌ا‌ند: یک مورد آن فرماندهی است. در ارتش به دلیل سلسله مراتبی بودن ساختار آن، فرماندهی مهم است و در ارتش رژیم پهلوی به دلیل وابستگی کامل ارتش به محمدرضا پهلوی، فرماندهی اهمیت دو چندان داشت. وقتی که شاه فرار کرد، نظامیان دچار سردرگمی شدند. از طرف دیگر عده‌ای به نظامیان القا می‌کردند که به زودی ارتش متلاشی خواهد شد. مورد دیگری که ارتشیها روی آن حساسیت دارند، تمامیت ارضی کشور و غرور ملی است. امام (ره) با توجه به این دو موضوع و سرشت پاک نظامیان، آنها را مورد خطاب قرار دادند و از آنها خواستند که به سیل خروشان ملت و انقلاب بپیوندند.
**بیعت همافران با امام**
حجت‌الاسلام موسوی‌فرد در تشریح بیعت همافران با امام و جریان انقلاب همچنین انتشار آن در تمام رسانه‌های دنیا گفت: سرآغاز بیعت ارتش با امام، از مدرسه ایران بود. روز ۱۹ بهمن سال ۵۷، بنده شاهد بودم که جوان‌های شجاع نیروی هوایی، همافران، درجه داران و افسران با کیف‌هایی که در دست‌شان بود به خیابان ایران آمدند و بی‌محابا، لباس‌های ارتشی‌شان را از کیف در آوردند و به تن کردند و وارد مدرسه ایران شدند. کسی باور نمیکرد که ارتش برای بیعت با امام آمده باشد. ولی اولین بار که در حضور امام رژه رفتند و در حالی که پاهایشان را با ضرب آهنگ خاصی به زمین می‌کوبیدند، سرود «خمینی ای امام» را خواندند، من و حاج آقا مهدی عراقی از شدت شوق اشک می‌ریختیم.
خبر بیعت ارتشیان با امام از طریق رسانه‌های خبری در تمام دنیا منتشر شد. همین موضوع فتح بابی شد که ارتشیان از هر نیرویی، گروه گروه می‌آمدند و طومار می‌آوردند و اعلام همبستگی و بیعت می‌کردند. در مقابل به همه آنها اطمینان داده می‌شد که با احترام با آنها برخورد شود و از آنها خواسته می‌شد که پادگان‌ها را ترک نکنند و ماشین ارتش را از حرکت باز ندارند.
