تصویب قوانین انتخاباتی در دورههای اولیه مجلس و بخشی از ادوار تاریخ
معاصر، از یك طرف انعكاس وضعیت اجتماعی و تحولات ایران و از طرف دیگر
بازتابی از تفكر حكومت وقت بوده است و از آنجا كه انتخابات یكی از شاخصهای
توسعه سیاسی، و مفسر نقش مردم در حكومت محسوب میگردد، قوانین انتخاباتی،
اجرای آن و میزان مشاركت مردم در انتخابات مبین رابطه حكومت و مردم و ترسیم
كننده وضعیت اجتماعی و توسعه سیاسی میباشد.
