بر اساس اسنادی که موجود است آقای شریعتمداری از سال 1326 بهنوعی سازش با رژیم یا سکوت در برابر رژیم را از خود نشان داده بود. در واقع نوعی انعطاف پذیری از خود در برابر تصمیمات رژیم پهلوی از خود نشان داده بود. رژیم بهنوعی ایشان را شناسایی کرده بود . متأسفانه فرد روحانی بنام شیخ غلامرضا زنجانی با آقای شریعتمداری در ارتباط بود که این فرد با ساواک همکاری میکرد. همین مسئله یکی از دلایلی شد که آقای شریعتمداری مورد استقبال مردم قرار نگرفت . البته تعدادی از مردم که اکثرا هم آذری زبان بودند به ایشان ابراز ارادت میکردند و از ایشان تقلید میکردند. چند تن از علمای دیگر نیز خودشان از حضرت امام اعلان حمایت کردند و معتقد بودند که امام باید پرچم دار نهضت باشد. آقای شریعتمداری اینگونه نبود و تا آخر هم خود را بهنوعی رقیب امام خمینی و این ادعا را داشت که میتواند مرجع عام شیعیان باشد. در رابطه این موضوع اسناد زیادی وجود دارد که حاکی از این سیره رفتاری ایشان میباشد و حتی تا بعد از انقلاب و تا زمان کودتای نقاب هم این گونه رفتار ها ادامه داشته است.
