مرکز اسناد انقلاب اسلامی

از جمله افرادی که به شیوه‌ای ناجوانمردانه به شهادت رسید، شهید ملا محمد کریمیان است. این شهید والامقام از جمله روحانیونی بود که حضور فعالی در دفاع از انقلاب و مبارزه با گروهک‌های ضد انقلاب داشت.

شهید شیرازی از ابتدای پیروزی انقلاب تا مهر ماه ۱۳۵۸ در اصفهان بود و در این مدت با همکاری نیروهای نظامی و دوستان انقلابی خود - که بعداً پاسدار شدند - گروه ۳۰ نفره‌ای را تشکیل داده و به حفظ و حراست از پادگان پرداخت. تلاش‌های وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ساماندهی ارتش و ساختار نیروهای مسلح متجلّی شد.

قیام خیابانی بر پایه یک نهضت فکری و اعتقادی که همانا اعتلای کشور ایران بر اساس اصول دموکراسی باشد، پی‌ریزی شده بود و تفاوت‌های اساسی بین این قیام و قیام‌های مسلحانه مانند جنبش جنگل مشهود بود. خیابانی به اصول جامعه‌شناسی احاطه کامل داشت و فردی دانشمند بود و راه رسیدن به پیروزی را در بسط آگاهی‌ها و انقلاب فکری می‌دانست.

آیت‌الله حاج‌ شیخ هادی باریک‌بین از علمای بنام قزوین در جریان نهضت امام‌خمینی حضوری پرتلاش داشت و در این زمینه دستگیر، زندانی و تبعید شده بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز اقدامات فراوانی به انجام رسانید. از جمله آنها می‌توان به تاسیس دانشگاه علوم پزشکی، تشکیل بنیاد مستضعفان و تاسیس مدارس و خوابگاه‌ها در شهر قزوین اشاره کرد.وی همچنین از سوی مردم استان زنجان به نمایندگی در مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد و در سال 1360 از سوی رهبر انقلاب به امامت جمعه قزوین منصوب گردید. سر انجام این عالم ربانی در 19 فروردین 1396 دارفانی را وداع گفت.

شهید ابوالحسن کریمی از جمله شخصیت­های انقلابی بود که به مبارزه با حکومت استبدادی پهلوی پرداخت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مقام فرماندار لاهیجان و دادستان کل انقلاب گیلان با مبارزه علیه ضدانقلاب در منطقه­ گیلان، در تثبیت انقلاب اسلامی نقش اساسی را در این استان بر عهده داشت. ابوالحسن کریمی در سال 1327 در شهرستان لاهیجان متولد شد. او از اوایل كودكی بسیار فعال و پرتکاپو بود و در انجمن قرائت و احكام که به سرپرستی آیت‌الله حاج شیخ مهدی مهدوی، رئیس وقت حوزه­ علمیه­ لاهیجان، در مدرسه­ جامع تشكیل می‌شد، شرکت می‌نمود. در آن عصر اختناق و غیردینی پهلوی که سعی وافر در رواج ابتذال و بی‌قیدی بود، او با تمام وجود به انجام فعالیت‌های عقیدتی همت گماشت و در این راه از هیچ ملامت و مخالفتی نهراسید.

برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی از جمله اقدامات هوشمندانه‌ای بود كه صورت گرفت و با رأی بالایی كه مردم به آن دادند، هرگونه بهانه‌ قدرت‌های خارجی و مجامع بین‌المللی در مشروعیت نظام جدید را از بین برد. اقشار مردم در استان‌های مختلف کشور در همه‌پرسی جمهوری اسلامی شرکت کردند.

پس‌ از پايان‌ سخنرانی حجة‌الاسلام‌ راشديزدی، حدود ساعت‌ 11 بود كه‌ خيل‌ عظيم‌ جمعيت‌ تهييج‌ شده‌، با سردادن‌ شعارهايی چون‌: «می‌كشم‌، می‌كشم‌، آنكه‌ برادرم‌ كشت‌»، «مسلمان‌ به‌ پاخيز، برادرت‌ كشته‌ شد»، «سكوت‌ هر مسلمان‌، خيانت‌ است‌ به‌ قرآن‌»، «شاه‌ تو را می‌كشيم‌»، و «مرگ‌ بر اين‌ حكومت‌ پهلوی» و «استقلال‌، آزادی، حكومت‌ اسلامی» به‌ خيابان‌ها ريختند و به‌ سمت‌ ميدان‌ امير چخما به‌ راه‌ افتاده‌، به‌ تظاهرات‌ خيابانی پرداختند.

آغاز دهه‌ چهل شمسی با وفات آیت‌الله بروجردی، از مراجع شیعیان مصادف بود. این حادثه سراسر کشور را در عزا و ماتم فرو برد. وفات ایشان، که از جایگاه و مقام والایی در حوزه‌‌های علمیه و در بین شیعیان ایران و برخی از کشورها برخوردار بودند، چنان بود که دیگر حوادث سیاسی کشور را تحت‌الشعاع قرار داد. عزاداری‌ها و سوگواری‌ها در منطق مختلف کشور تا شب هفتم و چهلم معظم‌‌له ادامه یافت. در قم، تهران، رمان، یزد، مشهد، اصفهان، بروجرد و ... مردم عزاداری می‌کردند.

در جریان قیام 19 دی قم در سال 56 چندین نفر از انقلابیون به شهادت رسیدند و تعدادی دستگیر، تبعید و زندانی شدند. این اقدام رژیم نمی‌توانست از طرف انقلابیون نادیده گرفته شود، لذا چهلم شهدای قم فرصتی مناسب بود تا مردم مبارز تبریز پس از مردم قم، مخالفت خود را با اهانت به مرجعیت و نیز كشتار مردم نشان دهند. و در این راستا قیام 29 بهمن تبریز شکل گرفت که آن حرکت نیز با خشونت سرکوب شد.

در سال 1357 مصادف با شعبان‌المعظم بود كه امام خمینی(ره) در پیامی كه به مناسبت نیمه شعبان صادر كردند برگزاری مراسم جشن و سرور را در اعتراض به جنایات رژیم در سراسر ایران تحریم نمودند.