مرکز اسناد انقلاب اسلامی

رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: یك روز آقای هاشمی‌رفسنجانی و حاج احمد آقا به عیادت من آمدند... طبیب من رو به من كرد و به آقای هاشمی گفت كه ایشان خیلی اصرار دارند كه بهشان رادیو بدهیم. به‌نظر شما مصلحت است؟ آقای هاشمی گفت: نه. من گفتم: چرا مصلحت نیست؟ ایشان گفتند: رادیو اخبار تلخ دارد... بعداً گفتند مثلاً دفتر مركزی حزب منفجر شده عده‌ای مجروح شدند. آقای بهشتی هم مجروح شده... من بسیار ناراحت شدم وقتی اسم آقای بهشتی را بردند. شاید هم گریه‌ام گرفت؛ یادم نیست... من چون نسبت به آقای بهشتی احساسات برادرانه داشتم و یك اعتقاد همه‌جانبه داشتم، با ایشان سال‌های درازی مأنوس بودیم، مرتب همه‌ كارهایمان و تلاش‌هایمان باهم مشترك بود. همین برای من خیلی سخت بود.

پس‌ از حادثه‌، جلسه‌ای‌ در مجلس‌ تشكیل‌ شد كه‌ چه‌ كار كنیم‌. بنا شد شهدایی‌ كه‌ مربوط‌ به‌ شهرستان‌ها هستند به شهر خودشان برده شوند و در مسیر، تشییع‌ جنازه‌ بشوند تا چهره‌‌ منافقین‌ كوردل‌ برای‌ همگان‌ روشن‌ شود و موج‌ ایجاد كند و بغض‌ و كینه‌‌ منافقین‌ نسبت‌ به‌ انقلاب‌ و اسلام‌ مشخص‌ شود. تشییع‌ جنازه‌های‌ باشكوهی‌ به‌ نفع‌ انقلاب‌ و نظام‌ و برضد منافقین‌ برگزار شد.

بعد از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، اوضاع سخت و بحرانی به نظر می‌رسید. در چنین شرایطی قدرت تصمیم‌گیری و ابتکار عمل در ضربهزدن به منافقین خیلی مهم بود. البته هوشیاری و مقاومت حضرت امام خمینی(ره)، در مقابله با این بحرانها به واقع بسیاری از مسائل را برای ما حل می‌کرد و الگویی برای رفتار انقلابی بود. هرچند بعد از آیت‌الله دکتر بهشتی و آیت‌الله قدوسی، با ورود برخی افراد شرایط دادستانی برای مقابله با منافقین و نفوذی‌های آنان مقداری مشکل شد، اما حضور نیروهای وفادار به انقلاب و آرمان‌های حضرت امام در دادستانی، به سرعت مقابل خط نفاق و منافقین ایستاد. افرادی مانند سید اسدالله لاجوردی در این ایام نقش به‌سزایی در برون‌رفت کشور از مشکلات ناشی از اقدامات منافقین داشتند.

حادثه‌ هفتم تیر خیلی اثرگذار بود. بعد از حادثه‌ هفتم تیر لیبرال‌های مجلس دیگر آن هیاهو و كروفر سابق را از دست دادند و آرام سر جای خود نشستند. چهره‌هایی مثل مهندس معین‌فر و مهندس هاشم صباغیان كه گاهی در مشاجرات و فریادكشی‌ها رو در روی نمایندگانی مثل هادی غفاری و حائری فومنی و کیاوش می‌ایستادند تا آخر دوره سكوت كردند؛ نمایندگان خط امام هم كاری به كار آنان نداشتند.

بعد از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، به آقای رجایی زنگ زدم. از ایشان سؤال كردم كه از آقای بهشتی چه خبر؟ ایشان گفتند همین قدر به شما بگویم كه كمرمان شكست! ایشان پشت تلفن گریه می‌كرد و این را می‌گفت. آقای رجایی در عین حال كه حزبی نبود، ولی به خصوص نسبت به مرحوم بهشتی خیلی علاقه داشت. آقای رجایی گرچه این حرف را زد، ولی مرد مقاومی بود و این طور نبود كه این مصیبت‌ها باعث عقب‌نشینی او بشود.

در جریان انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی مشکلات بزرگی پیش‌رو کشور بود که همه ما را متأثر می‌ساخت، اما وجود رهبری قوی، مطمئن و محکم و حضور جدی مردم در صحنه‌ها باعث شد که این اتفاق و لطمه بزرگ، امور کشور را مختل نکند و حتی اوضاع مملکت به سرعت سر و سامان بگیرد.

من یقین دارم که بنی‌صدر برنامه‌ریز انفجار و ترورهای 6تیر 7تیر و 8شهریور بوده است. شب 15 خرداد که متن پیام امام اعلام شد بنی‌صدر غیبش زد در حالی که رئیس‌جمهور بود ولی فرمانده کل‎قوا نبود. بعد هم که در مجلس عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر بررسی شد حضور پیدا نکرد که از خود دفاع کند در حالی که سخنران قابلی بود.

بعد از انفجار دفتر حزب جمهوری، آن شب تا صبح مشغول بودیم. حتی بعضی دوستان، احتیاج به برش این آهن‌ها داشتند تا بتوانند مجروحین را بیرون بیاورند. بعضی شبانه درِ مغازه‌شان را باز كردند، وسایل برش داشتند، دوستان آهن‌فروش، وسایل برش، گاز آوردند و آهن‌ها را می‌بریدند. آن شب افراد زیادی را از این زیر توانستند تا صبح بیرون بیاورند.