مرکز اسناد انقلاب اسلامی

اخیراً در فضای مجازی قطعه فیلمی از یکی از سخنرانان مذهبی منتشر شد که در آن ادعا شده؛ امام خمینی در زمانی که در تبعید و خارج از ایران بوده است(یعنی سال 1343 به بعد) به واسطه آقای عراقی(یکی از مبارزین انقلاب) از طیب درخواست می‌کند که سالگرد عزاداری 15 خرداد 1342 از بین نرود. اما اصل داستان از چه قرار است؟

حسینیه ارشاد پس از شش سال تعطیلی اجباری، طی مراسم ویژه‌ای عصر 16 فروردین 1358 مجددا افتتاح شد. در این مراسم آیت الله طالقانی شرکت کرد و استاد تقی شریعتی، دکتر میناچی وزیر اطلاعات و تبلیغات دولت موقت و دکتر یزدی سخنرانی کردند.

خبر ویژه ای از خبرگزاری جمهوری اسلامی وجود دارد که گزارش یکی از حواشی راهپیمایی روز قدس است. در این گزارش آمده است در روز 1372/12/26 عده ای از بانوان نجف آبادی با اجتماع در دفتر امام جمعه شهرستان نجف آباد نسبت به پاره کردن عکس آیت الله منتظری در راهپیمایی روز قدس اعتراض کرده اند. در این گزارش آمده است که بانوان خواستار محکوم کردن علنی این اقدام توسط امام جمعه شهرستان شده اند.

یکی از ابتکارات انقلاب اسلامی، تعیین آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس توسط امام خمینی است. اما در داخل ایران روز قدس از ابعاد دیگری هم قابل توجه است. از سوی دیگر روز قدس باعث می شود که همه جریان های سیاسی برای فلسطین در کنار یک دیگر قرار بگیرند. جریان ها و گروه های سیاسی داخل ایران هرچند در مسائل سیاسی با یکدیگر تفاوت دیدگاه دارند اما برای آرمان فسلطین همگی یک صدا و همراه یک دیگر هستند. این هم­صدایی از گروه های سیاسی مختلف داخل ایران یکی دیگر از ابتکارات امام خمینی است که می توانست با ایده های خود همیشه عامل وحدت در کشور باشد.

۲۸ اسفند ۱۳۵۸ امام خمینی در پیامی به رئیس‌جمهور و دادستان کل انقلاب، دستور عفو عمومی به مناسبت سال نو را صادر کردند. این عفو شامل «کلیه قشرهایی که دستشان به خون بیگناهی آغشته نشده و امر به قتل نفوس نکرده و شکنجه‌گر نبوده و امر به شکنجه منتهی به قتل نکرده و از بیت‌المال و اموال مردم سوءاستفاده ننموده، چه نظامی و چه سایر قوای انتظامی و چه ساواکی و چه روحانی‌نمای وابسته و پیوسته به رژیم سابق» بود. آیت‌الله‌العظمی سید عبدالله شیرازی، از مراجع تقلید، در تلگرافی به امام خمینی با استقبال از این فرمان عفو، آن را «موجب خوشوقتی عموم طبقات» دانست.

یکی از مهمترین ویژگی یاران اصیل و اصلی امام در دوران مبارزه آن بود که همگی با قرآن، انس بسیار زیادی داشتند و همیشه جلسات وعظ و سخنرانی آنان با محوریت قرآن بوده است. قرآن محوری یاران امام برای مبارزه باعث آن شده بود که منبر و سخنرانی از پایین بودن محتوا رنج نبرد و سخنران و واعظ به مسئولیت سیاسی و اجتماعی زمان خود عمل نماید. این احساس مسئولیت نسبت به جامعه و نه فقط جامعه ایران بلکه نسبت به سایر ملت های مظلوم همانند ملت فلسطین، ناشی ازآموزه های ناب قرآن می باشد.

تقارن ایام نوروز با مناسبت‌های مذهبی همواره چالش‌های مورد نظر برای گروه‌های مختلف جامعه داشته است. در یکی از اسنادی که در گنجینه مرکز اسناد انقلاب اسلامی وجود دارد گزارشی از تقارن روز سیزده فروردین 1353 با شهادت امام حسن عسگری(ع) است که به همین مناسبت دو تن از مراجع تقلید آیات خوانساری و میلانی در دیدار با معاون رادیو تلویزیون درخواست اجرای برنامه‌های مذهبی داشته‌اند که با مخالفت مسئولین تلویزیون مواجه می‌شود.

یکی از سنت های جامعه ایرانی رفتن به طبیعت در روز 13 فروردین ماه است. در یکی از سند های موجود در آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، برنامه ارتش شاهنشاهی می باشد که در خور خود قابل توجه و خواندنی است.

یکی از مهم‌ترین حساسیت‌های رژیم پهلوی، سخنرانی‌های مذهبی در ماه مبارک رمضان بود. سخنرانی‌ها و جلسات مذهبی با دقت رصد و مورد واکاوی قرار می‌گرفتند و چنانچه در این جلسات، موضوعاتی با مباحث سیاسی روز و یا مسائلی همچون مبارزه با ظلم و یا قیام حسین بن علی(ع) مطرح می‌شد، واعظ تحت نظر قرار می‌گرفت و یا در مواردی ممنوع‌المنبر و حتی دستگیر می‌شد. یکی از کسانی که ساواک همواره روی او حساسیت داشت، حاج شیخ علی‌اصغر مروارید واعظ ثابت هیئت انصار الحسین بود.

روزنامه اطلاعات در 12 فرودین 1358 اسامی تعدادی از هنرمندان و سرشناسانی را که از اوقاف زمین گرفته بودند، منتشر کرد.