مرکز اسناد انقلاب اسلامی

کمتر از یک هفته از مکالمه برژینسکی با شاه، سفیر آمریکا در تهران ویلیام سالیوان گزارش مفصلی به واشنگتن فرستاد و در آن از احتمال ایرانِ بدون حکومت محمدرضا پهلوی سخن گفت. او در این گزارش از «مفید بودن» اندیشیدن به این ایده نوشت که «شاید حالا وقتش رسیده باشد که احتمالات غیرممکنی را تصور کنیم که پیش‌ازاین حتی ذهنمان هم بدان‌ها خطور نمی‌کرد».

به رغم حضور شاه در تهران و با وجود تشکیل شورای سلطنت، در آخرین روزهای دی ماه، مطبوعات و خبرگزاری‌های جهان، امام خمینی را رهبر مردم ایران و نوفل‌لوشاتو را کانون تحولات می‌دانستند.

محمد حیدری در این گزارش توضیح می‌دهد که در آن دوره به طور موقت، سمت نظارت کلی بر صفحات داخلی روزنامه را داشته است، بدین شکل که «از طریق تماس دائم با متصدی اجرایی صفحات داخلی بدانم چه موضوعاتی در این صفحات چاپ می‌شود و اگر مطلبی به مصلحت نبود، مانع چاپ آن شوم...»

روزنامه اطلاعات در تاریخ دوم بهمن 1358 به نقل از دکتر باهنر نماینده شورای انقلاب در وزارت آموزش و پرورش خبر داد بیش از یک میلیون و 200 هزار نسخه جدید از کتاب‌های سوادآموزی زیر چاپ است.

خبرگزاری آسوشیتدپرس که یکی از بزرگترین خبرگزاری های جهان که در آمریکا فعالیت دارد، 30 دی 1357 گزارشی درباره صورت اموال خاندان سلطنتی در ایران منتشر کرد.

روزنامه کیهان با انتشار خبری از شاپور بختیار نخست‌وزیر وقت ایران در اول بهمن 1357 به نقل از او تیتر زد: شاه قانون اساسی را نقض کرده است.

چند روز پس  از فرار محمدرضا پهلوی از کشور، روزنامه اطلاعات خبر داد که امام خمینی تقاضای رئیس‌جمهور آمریکا را رد کرده است.

روزنامه کیهان در تاریخ پنجشنبه 27 دی 1359  عکسی از اسکناس هزارتومانی جدید را منتشر کرد.

روزنامه جمهوری اسلامی که در رقابت‌های اولین انتخابات ریاست‌جمهوری پس از پیروزی انقلاب، حامی جلال‌الدین فارسی بود در 26 دی 1358 خبر از کناره‌گیری فارسی داد.

شاه سه روز پیش از خروج همیشگی‌اش از ایران، در 23 دی ماه، با تشکیل شورای سلطنت، تمامی وظایف سلطنت را واگذار کرد و سه روز بعد از ایران خارج شد. امام خمینی در کنفرانسی خبری که همان روز با حضور خبرنگاران در نوفل لوشاتو برگزار شد، خروج شاه از کشور را «طلیعه پیروزی» نامید و آن را به ملت ایران تبریک گفت، اما ایشان «خلع سلطه اجانب» را خبری مهم‌تر از خروج شاه از کشور نامید و از مردم خواست با کنار گذاشتن اختلافات حزبی و مسلکی، همه با هم برای ساختن این ویرانه، دست به دست هم دهند.