در روزهاى آخر صداى رگبار تير و تفنگ هم به گوش مى‌رسيد و گاهى گفته مى‌شد كه تعدادى كشته و زخمى شده‌اند. اصولا ساختمان ژاندارمرى روبروى دانشگاه، تبديل به سنگر مبارزه عليه انقلابيون شده بود. اين وضعيت تا زمان ورود امام به ايران در دوازدهم بهمن، ادامه داشت تا اين‌كه در اين روز به محض اطلاع از برنامه‌ ورود امام، دانشگاه را ترك كرده، به فرودگاه رفتيم.

در حالی‌ به‌ آستان‌ ماه‌ رمضان‌ نزدیك‌ می‌شدیم‌ كه‌ موجی‌ از نگرانی‌ در حوزه‌ به‌ وجود آمده‌ بود و عده‌ای‌ از طلاب‌ هم‌ تا حدّی‌ مأیوس‌ شده‌ بودند و می‌گفتند كه‌ دیگر نمی‌شود كاری‌ كرد؛ زیرا خود شاه‌ به‌ میدان‌ آمده‌ است‌. در مقابل‌، عده‌ای‌ معتقد بودند كه‌ باید با قدرت‌ ایستادگی‌ كرد و اگر كوتاه‌ بیاییم‌، رژیم‌ تمام‌ احكام‌ اسلام‌ را از بین‌ خواهد برد.

سیدالعلماء درباره نظر امام خمینی درباره کمک به فلسطین می‌گوید: ایام حمله صهیونیست‌ها به فلسطینی‌ها بود. در آن روزها یك‌ دفتری‌ درست‌ شده‌ بود كه‌ عده‌ای‌ می‌آمدند، نام‌نویسی‌ می‌كردند و مهیا می‌شدند برای‌ اینكه‌ هر كسی‌ كه می‌خواهد‌ از حوزه‌ قم‌ و تهران و این‌ها مهاجرت‌ كند و به كمك‌ فلسطینی‌ها بشتابد. یك‌ وقت‌ بعد از درس‌ صحبت حمله صهیونیست‌ها به‌ فلسطینی‌ها به میان آمد‌ ایشان‌ فرمودند كه‌ اگر دسترسی‌ پیدا كنم‌ من‌ هم‌ می‌روم‌!