سيدمجتبى ميرلوحى معروف به نواب صفوى فرزند سيدجواد در سال 1303 ش در يک خانواده روحانى تولد يافت. پس از اتمام دوره ابتدايى وارد مدرسه صنعتى آلمان گرديد و همزمان با آن به آموختن دروس حوزه پرداخت. در 17 آذرماه سال 1321 اولين سخنرانى خود را در خصوص هجوم اجانب و تهديد بنيادهاى مذهبى ايراد کرد و تظاهراتى به سوى مجلس شوراى ملى به راه انداخت. با استخدام در شرکت نفت به تشکيل جلسات شبانه براى کارگران و روشنگرى ايشان اقدام نمود. در پى عزيمت به نجف‌اشرف به تحصيل پرداخت و با ملاحظه يکى از کتاب هاى کسروى که در آن به حضرت امام صادق عليه‌السلام توهين شده بود حکم ارتداد نويسنده را از حاج‌آقاحسين قمى گرفت و جهت اداى تکليف روانه وطن گرديد و گروه فداييان اسلام را تشکيل داد. از جمله اقدامات اين گروه به هلاکت رساندن احمد کسروى و عبدالحسين هژير، وزير دربار، بود. گروه نواب همچنین با ترور رزم آرا، زمینه را برای ملی شدن صنعت نفت ایران فراهم کرد. نواب صفوى در تيرماه 1330 در زمان نخست‌وزيرى مصدق دستگيرشد. با سرنگونى دولت مصدق او و يارانش آزاد شدند و نواب با انتشار اعلاميه‌اى حرکت مصدق را درجهت تحکيم مبانى ظلم و برخلاف مصالح عمومى قلمداد کرد. بعد از کودتاى 28 مرداد 1332 نقشه تطميع نواب توسط شاه ناکام ماند و چند روز پس از ترور حسين علاء، نخست‌وزير، نواب دستگير و به اعدام محکوم شد. سيدمجتبى نواب صفوى در تاريخ 27 دى ماه 1334 توسط مأموران ساواک به شهادت رسيد.
