با پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357، سازمان چریکهای فدائی خلق که بعد از انقلاب در رسیدن به قدرت خود را ناکام میدید، در تلاش برآمد تا از اندک فرصت به وجود آمده از سقوط سلطنت پهلوی تا استقرار جمهوری اسلامی استفاده کند و بتواند قدرت را در دست بگیرد.
سازمان از قبل خود نقشۀ شروع جنگ را کشیده بود و فقط هاشم عباسی بر اثر تندرویهای خود زمان آن را جلوتر انداخت. شعلههای نبرد و درگیری در گنبد روز بهروز بیشتر و بیشتر میشد. به طوری که مردم خواهان راه حلی اساسی از جانب حکومت بودند. تمامی اقشار مختلف مردم گنبد خواهان نشان دادن جدایی خود از سازمان چریکهای فدایی خلق شاخۀ گنبد بودند.
در سیاهكل از مظاهر نظام فقط یك ساختمان مال جهاد بود كه رویش عكسی از امام زده بودند. نظام در سیاهكل مظهری نداشت. فرماندار نبود، آنجا فقط بخشدار بود و دولتیهایش هم از چریكهای فدایی و كمونیستها بودند. در سیاهكل اینها راه میرفتند، شعار میدادند، دختر و پسر با هم بودند. تمام جلساتی كه اینها داشتند در همین سیاهكل برگزار میشد و عدهای از جوانهای آنجا را هم جذب كرده بودند و خانههای مردم در اختیار آنها بود.