در جریان ضربه ی دوم نیروهای جمهوری اسلامی ایران به سازمان پیکار در سال 1360 یکی از کسانی که جزء معترضان تقی شهرام و جواد قائدی بود و از بهار 1357 جزء رهبران سازمان شناخته می‌شد و اسمش در «شورای مسئولین» هم ذکر شده بود، یعنی قاسم عابدینی، دستگیر شد. آنچه عابدینی در یادداشت‌های خصوصی‌اش آورده، دقیقا همن مطالبی است که سال‌ها از همه ی نیروها مخفی نگاه داشته شد. تصویری که عابدینی از فسادها به مفهوم اعم آن و انحراف‌های مرکزیت خودکامه ی آن زمان ترسیم می‌کند، بسیار تکان‌دهنده و هولناک است.