پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حجتالاسلام محمدعلی منتظری، فرزند حسینعلی در 1323 ش در نجفآباد اصفهان متولد شد. وی تحصیلات خود تا مقطع سطح و كمی از خارج را در محضر پدر خود فراگرفت و سپس به حوزه علمیه قم رفت و از محضر استادانی چون حضرت امام خمینی، آیتالله داماد، آیتالله مشكینی، آیتالله جنتی و... بهره برد و به تحصیل علوم اسلامی مشغول شد.
محمدمنتظری با آغاز نهضت امام در سن 18 سالگی وارد صحنه مبارزه علیه رژیم ضد دین پهلوی شد. خود وی درباره شروع فعالیتهای مبارزاتی چنین می گوید: «در اولین سال مبارزه از نوشتن اعلامیهها شروع كردم، بعد به مسایل تشكیلاتی و ساختن افرادی برای مبارزه پرداختم». در جریان قیام 15 خرداد با دستگاه كپی دست ساز اعلامیه های ضد حكومتی را تكثیر و با وجود محدودیتهای شدید امنیتی آنها را توزیع میكرد. در بهمن 1344 به علت امضا ذیل اعلامیه «سومین سالروز مدرسه فیضیه قم» دستگیر و تحت كنترل قرار گرفت. از سال 1345 به بعد، ساواك محمد منتظری را بعنوان یك انقلابی، خطر ناك می شمرد. در سال های بین 1348 تا 1350 درس حكومت و اقتصاد اسلامی را به طلاب جوان می آموخت. وی تا پیروزی انقلاب اسلامی بارها دستگیر، زندانی و شکنجه شد.
شهید منتظری از معدود انقلابیونی بود كه نسبت به فعالیتهای خود نگاه فراملی و فرامرزی داشت. همین اندیشه بود كه او را واداشت تا بخشی از توان خود را صرف سازماندهی جنبشهای آزادیبخش جهان كند. وی با سفر به كشورهای لبنان، سوریه، افغانستان، پاكستان، لیبی و كشورهای اروپایی چون انگلستان، فرانسه و كشورهای حوزهی خلیجفارس و برقراری تماس با رهبران و اعضای نهضت، جهت ایجاد یك نهضت جهانی تلاش كرد.
حجتالاسلام محمد منتظری پس از پیروزی انقلاب اسلامی مبارزات خود را در سنگر جدید آغاز كرد. وی در طی این سالها با تلاش پیگیر برای افشاگری توطئه های غرب كه در حركت های غرب گرایانه و مهرههای وابسته به غرب نظیر بنیصدر تجسم یافته بود می پرداخت. تشکیل سپاه پاسدارن از پیشنهادات وی بود که از طریق شهید مطهری با امام خمینی در میان گذاشته شد. علاوه بر این مدتی نیز به نمایندگی از حضرت امام در هیأت بررسی شایعه شكنجه كه از طرف منافقین و لیبرال ها منتشر میشد مشغول كار شد. شهید حجت الاسلام والمسلمین محمد منتظری در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی با كسب 97 درصد آراء مردم نجف آباد، به مجلس شورای اسلامی راه یافت.
وی سرانجام در شامگاه هفتم تیر 1360 در واقعهی بمبگذاری در دفتر مركزی حزب جمهوری در «سرچشمه»ی تهران به شهادت رسید، و پیكرش پس از تشییع، در حرم حضرت معصومه (سلامالله علیها) در قم به خاك سپرده شد.