آنچه در ایران بعد از قیام 15 خرداد سال 1342 و تبعید امام خمینی (ره)
تا پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357 روی داد، حاصل تحولات شگرف و عمیقِ
در باورها، اندیشهها و خواستههای مردم مسلمان ایران بود. این تحولات شگرف
محقق نمیشد مگر در پرتو تلاشهای شبانهروزی و مجاهدتهای خاموش نیروهای
مبارز مذهبی. آنچه نیروهای مذهبی در عرصهی فكری و فرهنگی نهضت اسلامی
نگاشته و انتشار دادهاند به دو دسته قابل تقسیم است: نخست آثار و تألیفاتی
كه با رویكردی مذهبی فرهنگی و به صورت آشكار منتشر میگردید و دسته دوم
آثار و نشریاتی است كه با رویكرد مبارزاتی مذهبی مخفیانه منتشر میگردید.
چاپ و انتشار و توزیع اعلامیههای انقلابی و همچنین برخی نشریات ادامهدار
مذهبی از این دسته هستند. پرواضح است چاپ و تكثیر اعلامیههای انقلابی
همراه با سختیها و مشكلات بسیاری مانند امكان شناسایی نویسندگان و ناشران و
كشف چاپخانه و توقیف اعلامیهها و دستهاندركاران چاپ و توزیع آنها توسط
ساواك و... بوده است، بنابراین چاپ مداوم نشریهای مخفی برای مدت زمانی یك
یا دو ساله كار پرمخاطره و دلهرهانگیزی بوده است. نشریات «انتقام» و
«بعثت» دو نشریهی منحصر به فرد تاریخ نهضت اسلامی هستند كه نشریهی انتقام
هشت شماره و نشریهی بعثت تا چهارده شماره علیرغم پیگرد و تعقیب ساواك
منتشر شدند. هر دو نشریهی داخلی حوزهی علمیهی قم بوده، نشریهی انتقام
را محمدتقی مصباح یزدی مینوشت و منتشر میكرد و نشریه بعثت را آقایان
هاشمی رفسنجانی، سیدهادی خسروشاهی، علی حجتی كرمانی و سیدمحمود دعایی.