مرکز اسناد انقلاب اسلامی

رهبر معظم انقلاب درباره تلاش عده‌ای برای منحرف کردن مبارزات فیضیه می‌فرمایند: حاج انصاری گفت: این آقای کاظمی آمده یقه مرا گرفته که تو چرا گفتی به مناسبت وفات امام صادق علیه‌السلام عید نداریم. آقای خمینی گفته به مناسبت قضایای تهران و قم عید نداریم، تو می‌گویی وفات امام صادق علیه‌السلام و به این پسره تشری زدم، گفتم برو گم شو تو داخل آدم نیستی، این را گفت ما همه گفتیم که خوب شما چرا این حرف را میزنی حق با آن طلبه است، آقای خمینی به همه اعلام کرده، به همه‌ کشور، که فردا عید نداریم به مناسبت قضایای قم و تهران . به مناسبت مبارزه، شما چرا رفته‌ای قضیه را لوث کرده‌ای گفته‌ای به مناسبت وفات امام صادق علیه‌السلام عید نداریم، این در حقیقت مخفی کردن آن قضیه است.

امام آهسته فرمودند « نقشه‌ها در مدرسه فیضیه است. آنجا آقای گلپایگانی برنامه گذاشته‌اند. نقشه‌ها را می‌خواهند آنجا پیاده کنند. شما از اینجا یک سر به آنجا بروید، برادرانتان را هر کجا که هستند جمع کنید و در آنجا باشید. آنها قصد دارند که به طلاب و علما و مدرسه حمله کنند، شما سعی کنید که جمعیت را به بیرون بکشید و نگذارید که جمعیت در آنجا آسیب ببیند. جمعیت را به خیابان حرکت دهید که اینها هر شیطنتی دارند در منظر و مرئای همه زوار بکنند».

طلبه‌های مجروح را در ایوان مدرسه فیضیه جمع می‌کنند و می‌گویند: بگویید جاوید شاه. یکی از طلبه‌ها فریاد می‌زند چاپید شاه. دو مرتبه او را به شدت مضروب می‌کنند وسپس قرآن‌ها، مفاتیح و عمامه‌ها را جمع می‌کنند و آتش می‌زنند.

پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پس از وقوع حادثه فیضیه علما و روحانیون واکنش‌های مختلفی را در اعتراض به رژیم پهلوی ابراز نمودند که سندهای ذیل بخشی از آن را در بر می‌گیرد.

کماندوهای رژیم به سوی آیت‌الله گلپایگانی که در مجلس حضور داشت، حمله‌ور شدند که جمعی از طلاب ایشان را به یکی از حجره‌ها بردند و در حجره را بستند و با ایستادن جلوی در، از ایشان دفاع کردند و با تحمل ضربات و صدماتی، مانع تعرض کماندوها به ساحت مرجعیت گردیدند.

امام(ره) فرمود: «خانه، خانه من است و من حرام کردم در اینجا بمانید». ما بیم‌ناک بودیم که مأموران شبانه به خانه امام بریزند و برای جان امام احساس خطر کردیم. در این حال آقای خلخالی، که آدم عجیبی است، مقابل امام ایستاد و گفت: «شما حرام می‌دانید ولی ما ماندن را واجب می‌دانیم. وجوب و حرمت با هم در تضاد است». امام لبخندی زد و فرمود: «بروید بیرون از خانه من».

به طبقه اول که رسیدیم، فهمیدیم که آیت‌الله گلپایگانی در یکی از حجره‌ها هستند، لذا به آنجا رفتیم. هوا تاریک بود و برق مدرسه هم قطع شده بود. عمامه‌ آیت‌الله گلپایگانی افتاده بود، لباسهایشان نیز خاکی بود، گویا به ایشان جساراتی کرده بودند و حتی به داماد ایشان، آقای علوی هم کتک مفصلی زده بودند.