مرکز اسناد انقلاب اسلامی

همزمان با آغاز نهضت اسلامی، آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب در شیراز نبض مبارزات مردمی را در دست گرفت. مبارزات سیاسی او از زمان كشف حجاب شروع شد و تا سال‌ها بعد ادامه یافت. او در جریان طرح لوایح ششگانه، فعالیت علیه این طرح‌ها را آغاز کرد. در پانزده خرداد 1342 در پی بسیج عمومی علیه رژیم، آیت‌الله دستغیب بازداشت و به تهران اعزام شد و مدتی بعد با آزادی از زندان مبارزات را از سرگرفت. آیت‌الله دستغیب طی سال‌های بعد نیز با راهبری مبارزات مردم شیراز علیه سلطنت پهلوی ایفای نقش کرد. بسیج مردم شیراز علیه جشن‌ هنر و جشن‌های 2500 ساله و اعتراض به مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات از دیگر اقدامات آیت‌الله دستغیب بود. تاثیر اقدامات وی در بسیج عمومی مردم شیراز در ماه‌های رمضان و محرم 1357 نیز بارز و قابل لمس است.

مسئله‌اي که 16 آذرماه 1332 را نسبت به بسياري از رخدادها متمایز کرده، این است كه جریان دانشجویی مسلمان بر خلاف بسياري از سياسيون و روشنفكران چپ و راست كه يا خود در شكل‌گيري كودتای 28 مرداد آن سال دخالت داشتند و يا با دولت كودتا كنار آمده بودند، براي مقابله با استبداد و استکبار وارد ميدان شد تا آنجا كه خونش، سنگ‌فرش‌هاي دانشگاه تهران را رنگين نمود. البته برخي حركت‌هاي اعتراضي همچون برپايي تظاهرات به هنگام عقد كنسرسيوم در ارديبهشت 33 و شركت فعال دانشجويان در ميتينگ دي ماه 39 در جلاليه، تظاهرات گسترده در مخالفت با انتخابات دوره بيستم شورا در بهمن ماه 39، آتش زدن اتومبيل دكتر اقبال رئيس وقت دانشگاه تهران و تظاهرات علیه ورود ملكه اليزابت به تهران در اسفندماه همان سال، باعث گردید تا دهه 30 تحت تأثیر ابتدای این دهه روندی ناآرام و مبارزاتی را در دانشگاه‌های کشور به نمایش گذارد. اما به جرأت مي‌توان 16 آذر سال 1332 را خودجوش‌ترين اقدام جنبش دانشجويي مسلمان عليه نظام شاهنشاهي و نماد استكبار ستيزي اين جريان دانست.

علم، علم‌آموزی و تولید علم یکی از مهم‌ترین اولویت‌های رهبر معظم انقلاب خطاب به جوانان، دانشگاهیان، نخبگان و ... است. ایشان به پیروی از بزرگان دینی بر «العلم السلطان» تأکید ویژه‌ای دارند و آن را کلید، پیشرفت، استقلال و سعادت بشری می‌دانند. ایشان می‌فرمایند: «اعتقاد راسخ من این است که اگر چنانچه بر روی مسئله‌ علم و فناوری و نخبه‌پروری سرمایه‌گذاری کنیم، حتماً در یکی از بااولویت‌ترین کارها سرمایه‌گذاری کرده‌ایم». ایشان ضمن تبیین میان علم دینی و علم غربی می‌فرمایند: «آن علمی که ما می‌خواهیم، اول، تزکیه است. تربیت دین، تربیت قرآن، تربیت اسلام این است. چرا اول تزکیه؟ برای اینکه اگر تزکیه نبود، علم منحرف می‌شود». همچنین ایشان در این زمینه می‌فرمایند: «ما علم را می‌خواهیم برای سعادت بشر، برای رشد بشر، برای شکوفائی بشر، برای استقرار عدالت و آرزوهای قدیمی بشر».