مرکز اسناد انقلاب اسلامی

يكي از چالش‌هاي اصلي آمريكا در برابر ايران موضوع قدرت ملي بوده است. در رهيافت رئاليستي هرگاه كشوري قدرت ملي خود را ارتقاء دهد، موقعيت بهتر و مؤثرتري در سياست بين‌الملل كسب مي‌كند. قوم‌مداري آمريكايي همواره در زمره موضوعاتي بوده است كه محدوديت‌هايي همانند تحريم اقتصادي و الگوهاي مبتني بر مهار و محدودسازي ايران را در دستور كار قرار داده است. بهره‌گيري از چنين سازوكارهايي را مي‌توان به‌عنوان بخشي از سياست عمومي ايالات متحده در برخورد با ايران دانست كه هيچ‌گاه به نتيجه مطلوب و مورد نظر كارگزاران سياست خارجي آمريكا نرسيده است. هدف اصلي آمريكا را مي‌توان در ارتباط با «فرسايش قدرت تاكتيكي و عملياتي ايران» دانست اما انقلاب اسلامي ايران آموزه نيكسون را نه‌تنها در ايران بلكه در منطقه با ناكارآمدي روبه‌رو ساخت. آموزه نيكسون مبتني بر كنترل غيرمستقيم منطقه از طريق جنگ‌هاي نيابتي بوده است.

در قطعنامه بر این موضوع تأكید شده است كه ایران نباید هیچگونه فعالیتی در ارتباط با موشك‌های بالستیك طراحی‌شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای به انجام رساند. در این دوران ایران نمی‌تواند موشك‌های بالستیك را نیز آزمایش نماید. هرگونه آزمایش «موشك‌های بالستیك» تا هشت سال بعد از پذیرش نهایی متن برنامه جامع اقدام مشترك تحت محدودیت قرار خواهد گرفت. چنین فرآیندی محدودیت‌هایی را در ارتباط با قابلیت‌های هسته‌ای ایران به‌جا خواهد گذاشت.