به روایت عضو سابق مجاهدین خلق
رجوی هم در طراحی عملیات فروغ جاویدان و وقتی نیروها را در دوم مرداد سال 1367 در قرارگاه اشرف برای حمله به ایران توجیه می‌کرد و من هم شخصا در اين نشست حضور داشتم گفت: وقتی تهران را تسخیر کردید تا 48 ساعت با شما کاری ندارم هر کاری خواستید بکنید بعدا من آمده و عفو عمومی خواهم داد.
به روایت سردار جعفر اسدی
رفتیم پیش حاج قاسم سلیمانی فرمانده لشکر 41 ثارالله، گفتم: این تانک هایتان را نمی‌فرستید بروند جلو؟ گفت: اینها مال ما نیست، با کمی تأمل هر دو بلافاصله متوجه شدیم که اینها عراقی هستند.
انتشار به مناسبت سالمرگ محمدرضا پهلوی
«... حاصل کار آنها همان متنی است که امروز به عنوان وصیتنامه سیاسی شاه معروف شده و البته بعد از مرگ او بوسیله اشخاص یاد شده تهیه گردیده است.»
مرصاد به روایت منافقین
اکرامی از اعضای سابق منافقین می‌گوید: «هرج و مرج عجیبی بوجود آمده بود؛ فرماندهان خشکشان زده و هیچ کنترلی روی نیروها نداشتند. آنها هم درحقیقت درگیر این مسئله بودند که چقدرساده‌لوحانه به دام نقشه‌های رجوی افتاده‌اند.»
حجت‌الاسلام جمی: «اعلاميه‌ها به خط امام بود، آنها را برداشتم و تا آن‌جا که مى‌توانستم توزيع کردم. بيشتر در منى و هنگام رمى جمرات اين اعلاميه‌ها پخش شد که بين حجاج، اثر گذاشت. اکثر حجاج آن سال، اعلاميه حضرت امام را با خودشان به ايران آوردند.»
روایت حضور یک بانوی آمریکایی در میان زنان مبارز در دوران جنگ تحمیلی بسیار شنیدنی است. خانم معصومه ابراهیمی روایت جالبی در این باره دارد.
به بهانه سالگرد توافق برجام
لاوروف سعی داشت ظریف را تحریک کند و درحالی‌که کری به همراه موگرینی سعی داشتند در سوئیت کری به سمت پایان دادن مذاکرات بروند، او نیز برای چندمین بار از ظریف پرسید که آیا وزیر امور خارجه ایران قدرت معامله کردن را دارد یا نه. ظریف شخصاً جواب داد که به زمان بیشتری نیاز دارد و بعد به‌صورت ناگهانی به سمت در رفت. کری از عصایش کمک گرفت تا راه ظریف را ببندد و از او خواست که در اتاق باقی بماند. ظریف باید درک می‌کرد که لاوروف داشت میزان نارضایتی و خستگی همه افراد را بیان می‌کرد. ظریف دیگر زمانی نداشت و نمی‌توانست جایی برود. یا شاید هنوز وقت به پایان نرسیده بود.
روایتی از آیت‌الله شیخ محمد علمی اردبیلی
آیت‌الله شیخ محمد علمی اردبیلی می‌گوید: «...حدود بیست تا مسلسل بود، مسلسل‌ها جلوی ایوان بود شروع کردند به تیراندازی و آنها را به کار انداختند و اما چه تیراندازی وحشتناکی، اصلاً آنها مسلمانی نمی‌دانستند چیست، معلوم نبود چه مذهبی داشتند، مردم را درو میکردند درست مثل کشاورزها که گندم درو می‌کنند، مردم را درو میکردند».
آیت‌الله سید جواد خامنه‌ای سال‌ها در مشهد به تدریس، تعلیم و تربیت طلاب و ارشاد مردم مشغول بود و چندین سال متمادی امامت جماعت مسجد صدیقی‌ها یا مسجد آذربایجانی‌ها(ترک‌ها) را برعهده داشت. درباره ساده‌زیستی، تهجد، زهد و عبادت او سخن‌های زیادی در منابع گفته شده است. او دلبستگی به دنیا نداشت و در نهایت سادگی گذران عمر می‌کرد. ایشان در عین برخورداری از مقامات عالی علمی و وجهه و محبوبیت مردمی، عالمی پارسا، متواضع و زاهد و به دور از هرگونه پیرایه و تجمل بود. او خود را سال‌ها وقف تعلیم و تدریس و تربیت عالمان دین کرد و در کمال زهد و پرهیزگاری زیست و پس از عمری طولانی و پربار سرانجام در 93 سالگی در 14 تیر 1365 ش از دنیا رفت .
به بهانه فاجعه 12 تیر 1367
«کرو» منکر هرگونه پنهانکاری شد و در مصاحبه با نیوزویک گفت در صورت بروز هر خطایی درجه‌هایم را از دست می‌دادم. راجرز در «سن‌دیه‌گو» به مدت دو سال مشغول آموزش کاپیتان‌های نیروی دریایی شد تا در آگوست سال 1991 با احترام بازنشسته شد. به تمامی افراد وینسنس مدال‌های عملیات جنگ اهدا شد. فرمانده «لاستیج»، هماهنگ کننده‌ی جنگافزارهای هوایی، مفتخر به دریافت درجه‌ی یک نیروی دریایی برای «موفقیت قهرمانانه» شد. توانایی حفظ وقار و اعتماد به نفس هنگام آتش، وی را قادر ساخت تا عملیات را کامل کند. با درنظرگرفتن هدفی که وی بر آن آتش کرده بود، «مدال تحسین» غیرواقعی بود.
