محمدرضا پهلوی در معاملات بزرگ اقتصادی، به خصوص در بخش خرید تسلیحات نظامی از پورسانت‌های كلان بهره می‌برد. یكی از روش‌های خاندان پهلوی برای دریافت رشوه این بود كه در مقابل اخذ پروانه‌ی تأسیس مؤسسه اقتصادی و یا كارخانه، صاحبان آنها سهامی را به رایگان در اختیارشان قرار می‌دادند؛ از این رو بود كه درباریان در اكثر شركت‌ها و مؤسسات اقتصادی كشور صاحب سهام بودند.
روزنامه اطلاعات در صفحه دوم شماره 16 خرداد خود قیام 15 خرداد را شورش كور خواند: «این حوادث هر چه هست و هر هدفی دارد و هر كه آن را آفریده علی المجاله به یك اغتشاش كور انجامیده كه مانند نظائر این نوع اغتشاش تا وقتی كاملا منكوب قدرت مسلح شود مقداری ضایعات جبران ناپذیر جانی و مالی و معنوی و مادی برای مملكت و ملت باقی خواهد گذاشت. »
بانك سپه در گزارش سالانه خود درباره وضع اقتصادی كشور در سال 1341 نوشت:با آن كه دولت با اتخاذ تدابیر مختلف توانست از حدت و شدت بحران اقتصادی كشور بكاهد معهذا بسیاری از آثار و شواهد آن هنوز باقی است به طور مثال می توان تعداد روز افزون بیكاران را كه قربانی بحران سابق هستند نام برد.
شریف امامی در دوران دوم نخست وزیری خود، برای آرام كردن اوضاع، دست به یك سلسله كارهای نمایشی و غیرعادی از نظر رژیم زد. اولین كار او این بود كه گفت با حزب رستاخیز، تنها حزب سیاسی كشور كه پارلمان را در اختیار داشت، كاری ندارد و به این ترتیب عملاً موجبات انحلال این حزب را فراهم ساخت. وی همچنین تاریخ موهوم و مجعول شاهنشاهی را لغو كرد و مجدداً تاریخ هجری شمسی را برقرار نمود. او همچنین قمارخانهها و مراكز فساد را بست ولی هیچ كدام از این اقدامات عوامفریبانه و تسكینی، محبوبیت و موقعیتی برای او نزد مردم به وجود نیاورد. اقدامات شریف امامی و آزادی عملی كه به مخالفان داده شد، بر دامنه تظاهرات و اغتشاشاتِ ضد رژیم افزود به طوری كه در چندین شهر بزرگ كشور، حكومت نظامی اعلام شد و فجایع خونینی از قبیل جمعه سیاه تهران در 17 شهریور 1357 و كشتار دانشآموزان تهران در 13 آبان 1357 به وجود آمد. جعفر شریف امامی، نخست وزیر سرسپرده محمد رضا پهلوی، پس از آن كه نتوانست، اوضاع دگرگون مملكت را به نفع رژیم تغییر دهد، پس از 57 روز نخست وزیری، از این سمت استعفا داد و به جمع و جور كردن ثروت خود در ایران پرداخت. وی به سرعت اموال خود را به خارج منتقل كرد و در نهایت سه روز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، در نوزدهم بهمن 1357، بدون كوچكترین مانع، راه آمریكا را پیش گرفت و دور از غوغا و سروصدا به زندگی ننگین خود ادامه داد.