پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در دوران مبارزات اسلامی علیه رژیم پهلوی همواره مناسبت‌های مذهبی موقعیتی برای روشنگری و بسط فضای مبارزاتی بود. وعاظ و سخنرانان انقلابی از این فرصت ها استفاده می نمودند و سعی بر آن داشتند که جلسات و برنامه های مذهبی از غنای بالای معنوی و سیاسی برخوردار باشد. شاید یکی از مهمترین ویژگی یاران اصیل و اصلی امام در دوران مبارزه آن بود که همگی با قرآن، انس بسیار زیادی داشتند و همیشه جلسات وعظ و سخنرانی آنان با محوریت قرآن بوده است. قرآن محوری یاران امام برای مبارزه باعث آن شده بود که منبر و سخنرانی از پایین بودن محتوا رنج نبرد و سخنران و واعظ به مسئولیت سیاسی و اجتماعی زمان خود عمل نماید. این احساس مسئولیت نسبت به جامعه و نه فقط جامعه ایران بلکه نسبت به سایر ملت های مظلوم همانند ملت فلسطین، ناشی ازآموزه های ناب قرآن می باشد که یاران امام عمدتاً خود مفسر قرآن بوده اند. اهمیت این موضوع باعث آن شده است که سحنرانانی همانند آیت الله خامنه ای، آیت الله هاشمی رفسنجانی، آیت الله طالقانی، شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مفتح و سایر یاران قرآنی امام مورد تعقیب و مراقبت ساواک قرار بگیرند.
در همین رابطه سندی از اسناد ساواک در گنجینه اسناد مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چشم می‌خورد که محتوای سخنان آیت‌الله طالقانی را در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان نشان میدهد. در این سند آمده است:
«ساعت 24 روز 49/9/1 آقای امامی کاشانی در مسجد هدایت بمنبر رفته پیرامون تبلیغات یهودیان در زمان حیات پیغمبر اسلام و طرفداری ضعفا از دین اسلام سخنرانی و در پایان داستان زندگی یوسف را بیان نمود.
پس از سخنرانی نامبرده آقای سید محمود طالقانی در محراب نشسته آیه‌ای از قرآن را تلاوت نمود سپس ضمن بیان مطالب دینی اظهار داشت – آیا از اینجا بیرون رفتیم بیاد برادران مسلمان و بیچاره و زنان و کودکان فلسطین هستیم و یا بیاد دیوارهای زندان می‌افتیم و یا بیاد آنهائیکه از ما در خارجه چشم انتظار ما هستند می‌افتیم بعد اضافه نمود دانشجویان ما چه در خارج و چه در داخل کشور بنفع اسلام کار میکنند. سپس در ساعت 0300 بامداد پس از دعا نمودن مجلس پایان یافت.
چون نامبردگان فوق ممنوع‌المنبر میباشند درینمورد توضیحات لازم از کلانتری مربوطه خواسته شده است.»
